CHRYSTUS KRÓL

CHRYSTUS KRÓL

Nazywamy Cię Królem Panie nasz Boże,

Bo któż Twą wielkość lepiej określić może?

Wiem, że to nie oddaje Twej wielkiej godności,

Bo Twój majestat przewyższa wszelkie dostojności.

Tyś Synem Boga – Stwórcą wszystkiego,

Nad Ciebie nie ma Boga innego.

Twa potęga niczym nieograniczona,

A Twa wspaniałość nieogarniona.

Tyś Panem żywiołów i wszystko Cię słucha.

Wzrusza Cię słabość i ludzka skrucha.

Masz litość dla wszystkiego, co woła Twej pomocy

I czuwasz nad wszystkim we dnie i w nocy.

I choć jestem pyłem w oczach Twoich,

Ty pragniesz mieszkać w sercu i w myślach moich.

Mówisz, że nad serce stworzenia Twego,

Nie ma dla Ciebie miejsca lepszego.

Przyjdź więc o Panie, władaj nad nami,

Chcemy być zawsze Twymi oddanymi sługami.

Bądź Ty nam Królem – innego nie mamy.

Tobie swe serca na zawsze oddamy.

Autor: Ks. kanonik Franciszek Strzódka

Bieszczady

MODLITWA -BOŻE PRAWDY

MODLITWA -BOŻE PRAWDY

Boże prawdy nad nami!

Boże równowagi!

Ty, który ciszą świętą wynagradzasz sługę,

Który w ciemności miast ognia dajesz błysk odwagi-

Jestem tutaj we wszystkim jedno Twoim długiem.

Nie docieknę, gdzie rządzisz ani nie odgadnę

Czym jesteś, że się Tobie bez buntu poddaję,

Lecz kiedyś znajdę Ciebie, gdy już myśli żadne

Nie przesłonią mi oczu stęsknionym za rajem

Aleksander Janta Połczyński

NA SZLAKU-ZAGÓRZ

NA SZLAKU-ZAGÓRZ

Poznawanie Polskich szlaków turystycznych [1] zaprowadziło mnie w rejon podkarpacia w Bieszczadzkie góry, doliny i dorzecze Górnego Sanu[2]. Co przyciąga turystów, globtroterów w odległe zakątki województwa podkarpackiego[3], to niewątpliwie klimat i niezapomniane widoki. Wyprawę możemy rozpocząć z Sanoka do Zagórza, Leska, Komańczy czy Ustrzyk Górnych. 
Zatrzymajmy się na chwilę w Zagórzu[4] małym miasteczku położonym w pobliżu ujścia Osławy do Sanu. Historia osady sięga XIV wieku i była to wieś. 
W kronikach zostały odnotowana osada pod Sagorsze, Sogorsch[5].
 W 1343 roku [6]powstała kaplica filialna parafii w Porażu. Jednym z pierwszych właścicieli Zagórza był Jan z Tarnawy [7]od 1412 roku. 
W 1490 roku wieś przechodzi na własność Piotra Kmity [8] z Wiśnicza starosty spiskiego. Późniejsze znane rody szlacheckie którzy byli właścicielami Zagórza to Łobaszewscy Ossolińscy, Krasiccy. Wojewoda Wołyński hrabia Jan Adam Stadnicki [9] w 1710 roku zbudował obrony klasztor -twierdzę Ojców Karmelitów Bosych. Okres świetności i pożary doprowadziły zabytek architektury sakralnej do ruiny, to jedna z niewielu pozostałości po klasztorach warownych w Polsce. 7 sierpnia 1700 roku został położony kamień węgielny pod budowę klasztoru, a w 1714 roku wprowadzili się pierwsi zakonnicy[10]. Ruiny monumentalne klasztoru i kościoła znajdują się na wzgórzu Mariemontu [11] na wysokości 345 metrów w zakolu rzeki Osławy[12].
 W skład zespołu klasztornego [13] wchodziły Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, klasztor i zabudowania gospodarcze. Całość otaczały mury obronne na wysokości 5 metrów. Brama wjazdowa znajdowała się od strony północnej. Za murami znajdował się szpital -przytułek dla weteranów wojennych pochodzenia szlacheckiego Warto tu zaznaczyć, że pierwszymi mieszkańcami szpitala byli weterani odsieczy wiedeńskiej z 1683 roku. 
Okres świetności klasztoru panował do 1772 roku, kiedy to pod czas konfederacji barskiej klasztor stał się ostoją ukrywających się żołnierzy 29 listopada 1772 [14] roku wojska rosyjskie ostrzelały z armat zabudowania klasztoru i ich część uległa spaleniu. Dla konferencji Barskiej [15]obrona klasztoru w Zagórzu była ostatnią bitwą. Pod zaborem Austriackim konwent upadł przez prowadzoną przez Austrię politykę józefinizmu 26 listopada 1822 roku [16] wybuch pożar, który strawił zabudowania karmelu. w 1831 roku rząd austriacki zamknął klasztor, a Karmelici Bosi zostali przeniesieni do Przeworska i Lwowa. Ocalone z pożaru resztki wyposażenia kościoła i obraz zostały umieszczone w kościele parafialnym w Zagórzu. Przy wejściu do ruin Kościoła odkryjemy znajdującą się na elewacji tablicę pamiątkową z 2007 roku, a poświęconą Świętemu Janowi Pawłowi II[17], możemy też zobaczyć pozostałości malowideł. Przed wejściem do kościoła stoi potężna kolumna z figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem, a przy bramie oczy dostrzegą kamienną tablicę klasztoru Karmelitów Bosych. Na wzgórze Mariemont do ruin klasztoru prowadzi ścieżka droga krzyżowa Nowego Życia - ukazująca rzeźby bieszczadzkie. [18]To tylko jedno ze szlaków jakie posiada miasteczko Zagórz. 
Dla miłośników przyrody to na pewno będą miały do pokazania wody Osławy, gdzie od kwietnia do maja kipią od kotłujących się świnek. Bieszczadzkie szlaki kryją jeszcze zachowane cerkwie. W Zagórzu to cerkiew prawosławna świętego Michała Archanioła. [19]
Spacerując po uliczkach możemy zatrzymać się przy miejscach pamięci i starym cmentarzu, gdzie zobaczymy kaplicę grobową rodziny Gubrynowiczów[20], oraz hrabiny Sobańskiej i odkryjemy nagrobki powstańców styczniowych z 1863 roku. Na nowym cmentarzu znajduje się kwatera wojskowa żołnierzy Wojsk Ochrony Pogranicza poległych w walkach z UPA w Jasielu 1946 roku.[21] Czas na turystyczną przygodę w Zagórzu dobiega końca jakie legendy i skarby jeszcze kryje miasteczko to pewnie odkryje znana seria książek przygodowych ,,Pan samochodzik i templariusze”[22]

J Ź⟰釿👦🛄🚌🌄💱

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 DO PODRÓŻY WARTO MIEĆ :         UBEZPIECZENIA TURYSTYCZNE 

                                                                UBEZPIECZENIE  SAMOCHODOWE 

                                                                KARTY mBANKU 

*********************************************************************************

[1] Polskie szlaki turystyczne, Bieszczady Podkarpacie

[2] „Dorzecze Górnego Sanu” - powierzchnia 1578,7 ha. – obejmuje rzekę San na odcinku od zapory zbiornika Myczkowce do Sanoka

[3] Województwo Podkarpackie

[4] Zagórze – miasteczko na Ziemi Sanockiej

[5] Kroniki pisały: osadzie pod Sagorsze, Sogorsch

[6] 1343 powstanie kaplicy filialnej w Porażu

[7] Jan z Tarnawy – pierwszy właściciel – Zagórza od 1412 roku  

[8] 1490 – Piotr Kmita Starosta spiski – po sądowych bataliach przejmuje wieś Zagórz

[9] Wojewoda Wołyński hrabia Jan Adam Stadnicki – buduje klasztor karmelitów Bosych w Zagórzu, kamień węgielny wmurowany   został 7 sierpnia 1700 roku

[10] W 1714 -wprowadzają się pierwsi zakonnicy

[11] Wzgórze Mariemont – 345 n.p.m. i znajduje się w zakolu rzeki Osławy

[12] Rzeka Osława – stanowiąca granicę pomiędzy Beskidem Niskim, a Bieszczadami Zachodnimi, długość linii brzegowej liczy 55km

[13] Skład zespołu Klasztornego to Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, klasztor i zabudowa gospodarcza

[14] 29 listopada 1772 roku- Wojska rosyjskie ostrzelały klasztor -

[15] Konfederacja Barska

[16] 26 listopada 1822 roku – wybuch pożar – w klasztorze

[17] Tablica pamiątkowa 2007 poświęcona świętemu Janowi Pawłowi II, elewacja ruin kościoła

[18] Ścieżka prowadząca do ruin klasztoru – Zwana Drogą Krzyżową Nowego Życia

[19] cerkiew prawosławna świętego Michała Archanioła.

[20] kaplicę grobową rodziny Gubrynowiczów -Stary Cmentarz

[21] kwatera wojskowa żołnierzy Wojsk Ochrony Pogranicza poległych w walkach z UPA w Jasielu 1946 roku. - Nowy cmentarz

[22] „Pan samochodzik i templariusze” -klasztor w Zagórzu nr 104 -Janusz Czarnik, książka i Film

Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa za Króla i Pana -program

JUBILEUSZOWY AKT PRZYJĘCIA JEZUSA ZA KRÓLA I PANA

Program uroczystości 19 listopada:

Godz. 8.00 – Wejście do bazyliki

Od godz. 8.00 – Możliwość skorzystania z sakramentu pojednania

 Godz. 10.00 – Nabożeństwo

Godz. 11.00 – Konferencja biskup Roman Pindel

 Godz. 12.00 – Msza św. pod przewodnictwem kardynała Stanisława Dziwisza, z homilią biskupa Andrzeja Czai

Wystawienie Najświętszego Sakramentu

ProklamacjaJubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana 

Ok. godz. 14.00 – Zakończenie celebracji

W krainie Habsburgów - AUSTRIA

ŻYCIE WIECZNE I MODLITWA ZA ZMARŁYCH

ŻYCIE WIECZNE I MODLITWA ZA ZMARŁYCH

Prawdę o istnieniu czyśćca Kościół ogłosił w formie dogmatu na Soborze [1] w Lyonie w 1274 roku. Potwierdzona została ona i szczegółowo wyjaśniona w osobnym dekrecie o czyśćcu na Soborze Trydenckim (1545-1563).[2]

W Piśmie świętym istnieje kilka miejsc, które naprowadzają nas na istnienie czyśćca. W Drugiej Księdze Machabejskiej mamy opis bitwy pod Adulla[3], w której poniosło śmierć wielu żołnierzy. Ich dowódca, Juda Machabeusz, złożył za nich ofiarę przebłagalną (2 Mch 12, 38-45). Zatem już w II w. przed Chrystusem Izraelici wierzyli, iż istnieje miejsce, w którym przebywają dusze odbywające pokutę za grzechy i że można tym duszom przyjść z pomocą, aby na końcu świata, przy powszechnym zmartwychwstaniu ciał, mogły być zaliczone do zbawionych. Dogmat Kościoła opiera się przede wszystkim na tradycji, na powszechnej i od początków chrześcijaństwa sięgającej praktyce odprawiania modlitw za zmarłych. Już Tertulian (160-240) [4] pisze: "W dzień rocznicy składamy za zmarłych ofiary". Nie pisze, że składa się ofiary ku czci zmarłych, gdyż byłoby to uważane za bałwochwalstwo, ale podaje, że "za zmarłych" składano ofiary. Było więc już wtedy przekonanie, że zmarli potrzebują od nas pomocy. Gdzie indziej Tertulian przytacza informację o pewnej niewieście, która modli się za swojego męża i prosi dla niego o ochłodę.

W katakumbach[5] na grobach chrześcijańskich spotykamy często napisy, które w usta zmarłego lub jego rodziny wkładają słowa prośby o modlitwę do Boga w intencji tego, który odszedł z tej ziemi. Nie spotykamy natomiast podobnych napisów na grobach męczenników, co świadczy wyraźnie o przekonaniu wiernych, że ci naszych modlitw już nie potrzebują. Święty Efrem [6](+ 373) poleca w swoim testamencie, aby trzydziestego dnia od jego śmierci odbyło się nabożeństwo za niego, "bowiem ofiary złożone przez żywych pomagają umarłym". O istnieniu czyśćca[7] piszą niemniej jasno święty Augustyn (+ 430), święty Cezary z Arles (+ 543) i świętego Grzegorz Wielki (+ 604).

Według wizji, jakie otrzymywała świętej Katarzyna Genueńska (+ 1510), [8] największą karą dla duszy czyśćcowej jest jej tymczasowa rozłąka z Bogiem. Dusza dopiero po śmierci poznaje, kim jest Bóg, poznaje Go jako pełnię miłości, piękna i świętości. Za wszelką cenę chce się z Nim połączyć, a jednak nie jest jeszcze tego godna. Sama więc pragnie szukać miejsca, gdzie mogłaby się oczyścić. Tym miejscem jest właśnie czyściec. Ogniem zaś, który będzie ją palił, będzie miłość, pragnąca nieprzeparcie połączyć się z Bogiem. Dusze czyśćcowe cierpią ból rozłąki, żar pragnienia, aby się połączyć z przedmiotem swojej największej miłości. Dusze czyśćcowe równocześnie będą opływały w szczęście, że są miłowane, że Bóg uważa je za przyjaciół i czeka na nie.

Wśród teologów nie ma pewności czy dusze czyśćcowe mogą pomagać nam na ziemi i za nami orędować. Zdania są podzielone. Prawdopodobnym zdaje się jednak powszechne przekonanie wiernych, że chociaż dusze czyśćcowe same sobie pomóc nie mogą, to jednak mogą nas wspierać na ziemi. Są przecież Bożymi przyjaciółmi, a więzów krwi i przyjaźni tajemnica świętych obcowania nie tylko nie rozluźnia, ale je jeszcze bardziej zacieśnia. W niedługim może czasie będą z Nim dzielić wieczną chwałę. Można mieć zatem nabożeństwo do dusz czyśćcowych i modlić się do nich w różnych potrzebach. W Polsce istnieje zgromadzenie sióstr, założone przez błogosławionego ojca Honorata Koźmińskiego (+ 1916)[9], Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. Szczególnie rozwinięte nabożeństwo do dusz czyśćcowych obserwuje się w Italii.

Święty Piotr Damiani (+ 1072) był pierwszym, który napisał traktat o Najświętszej Maryi Pannie jako Pośredniczce dusz czyśćcowych. [10]Podaje w nim, że Matka Boża miała się objawić niejakiej Marozji i oznajmić jej, że w uroczystość swojego Wniebowzięcia ma przywilej zabierania z czyśćca do nieba wielu dusz. Święta Gertruda (+ 1302) pisze, że była świadkiem, jak Maryja wybawiła z czyśćca duszę brata zakonnego, Hermana, który wyróżniał się nabożeństwem do Niej. Wyznaje dalej, że Matka Boża oręduje skutecznie za duszami czyśćcowymi. Zachęca też do gorliwych modlitw. Także święta Franciszka Rzymianka (+ 1440) wyraża opinię, że Matka Boża ma moc wybawiania dusz czyśćcowych. Czyni to szczególnie w swoją największą uroczystość - Wniebowzięcia. Święty- Bernard (+ 1153) [11]nazywa Maryję wprost "Wybawicielką dusz czyśćcowych". Od średniowiecza datuje się przekonanie, że Maryja wybawi z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci te dusze, które nosiły szkaplerz karmelitański i zachowały cnotę czystości.

Ci, którzy znajdują się w sytuacji oczyszczania, są związani zarówno z błogosławionymi, którzy już w pełni cieszą się życiem wiecznym, jak i z nami, którzy podróżujemy na tym świecie do domu Ojca. Dlatego tak ważna jest nasza modlitwa za zmarłych. Oni nie mogą już nic uczynić dla swojego zbawienia, my jednak możemy i powinniśmy. Kwiaty i znicze to jedynie zewnętrzne oznaki naszej o nich pamięci. Tak naprawdę zmarli potrzebują naszej modlitwy. Módlmy się za nich nie tylko w święta i rocznice śmierci, ale także na co dzień.

Najpiękniejszą ofiarą jest ofiara Mszy świętej w intencji zmarłych, by ich dusze doznały oczyszczenia i by mogli wejść do Królestwa Chrystusowego. Możemy też w intencji zmarłych ofiarować zyskane odpusty. Za pobożne odwiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada i jednoczesną modlitwę za zmarłych można uzyskać odpust zupełny[12].

---

[1] Dogmat o istnieniu czyśćca - sobór w Lyonie 1274 rok

[2] Dekret - Sobór Trydencki (1545-1563).

[3] bitwa pod Adulla

[4] Tertulian (160-240)

[5] katakumby

[6] Święty Efrem + 373

[7] O istnieniu czyśćca piszą: święty Augustyn (+ 430), święty Cezary z Arles (+ 543) i świętego Grzegorz Wielki (+ 604).

[8] święta Katarzyna Genueńska (+ 1510), Wizje

[9] Błogosławiony ojciec Honorat Koźmiński (+ 1916) założyciel sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych

[10] traktat o Najświętszej Maryi Pannie jako Pośredniczce dusz czyśćcowych- Święty Piotr Damiani (+ 1072)

[11] Święty Bernard (+ 1153) - Maryja „wybawicielka dusz czyśćcowych”

[12] Odpust zupełny – na cmentarzu 1-8 listopada 

W 60 ROCZNICĘ UWOLNIENIA PRYMASA POLSKI KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO.

W 60 ROCZNICĘ UWOLNIENIA PRYMASA POLSKI KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO.

Aresztowanie i uwolnienie kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski [1] w świetle nowych dokumentów - pod takim hasłem, 28 października w Warszawie, odbyła się sesja popularnonaukowa[2] z okazji 60 rocznicy uwolnienia Prymasa Tysiąclecia.

W sali konferencyjnej w Domu Arcybiskupów Warszawskich w Warszawie odbyła się konferencja, która została przygotowana przez Archikonfraternię Literacką Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny[3] oraz Kurię Metropolitarną Warszawską, pod patronatem Adama Struzika marszałka województwa mazowieckiego[4]. Sesję popularnonaukową poprowadził Jan Pospieszalski[5],

SESJĘ POPULARNO NAUKOWĄ - PROWADZIŁ JAN POŚPIESZALSKI 

który zaakcentował o walce jaka toczy się dzisiaj przez kobiety odwołując się do ślubowania Prymas Tysiąclecia. Prymas widział też, jak bardzo krzywdzi kobiety słabość naszych charakterów

  –-pijaństwo, nieodpowiedzialność, zdrady. Apelował więc w „Ślubach Jasnogórskich” o walkę z tym, co nas jako mężów i ojców osłabia i degraduje.

„Przyrzekamy wypowiedzieć walkę lenistwu i lekkomyślności, marnotrawstwu, pijaństwu, rozwiązłości”.

W napisanym tekście „Ślubów” Prymas mówi: „Święta Boża Rodzicielko (...). Walczyć będziemy w obronie każdego dziecka i każdej kołyski, równie mężnie, jak Ojcowie nasi walczyli o byt i wolność Narodu, płacąc obficie krwią własną. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli zadać śmierć bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca wszelkiego życia i za najcenniejszy skarb Narodu”.

Wśród prelegentów[6] byli doktor habilitowany Paweł Skibiński, który dokonał analizy aresztowania i uwięzieniu kardynała Wyszyńskiego. Ojciec doktor Gabriel Bartoszewski Kapucyn -wicepostulator do spraw beatyfikacji kardynała Wyszyńskiego,

PO ŚRODKU Ojciec doktor Gabriel Bartoszewski Kapucyn -
wicepostulator do spraw beatyfikacji kardynała Wyszyńskiego

mówił o owocach służby Prymasa Tysiąclecia w więzieniu przytaczając ważne cytaty oraz duchowość sługi Bożego kardynała Wyszyńskiego. Ojciec Bartoszewski przytoczył plan pracy jaki prymas wykonywał w czasie uwięzienia. Mówił też jak wyglądała więzienne przygotowania do Wielkanocy oraz roli modlitwy.

„A jest i ta korzyść, że oblubienicę moją Gnieźnieńska i Warszawska odpoczną sobie od tak niefortunnego oblubieńca, który bardzie siebie miłował niż zaślubiony przez kościół ileż udręki można sprawić kościołowi, gdy już człowiek uczy się rządzenia i służenia…’’

Brat z Archikonfraterni Literackiej Marian Piotr Romaniuk

Marian Piotr Romaniuk -
STOLICA APOSTOLSKA I PRASA WATYKAŃSKA W OBRONIE PRYMASA POLSKI 

omówił analizę prasy watykańskiej z lat 1953-1956 w obronie Prymasa Polski. Kolejnym prelegentem był redaktor Paweł Zuchniewicz,

PAWEŁ ZUCHNIEWICZ -PRZESŁANE EDUKACYJNE STOCZKA 

w swoim wystąpieniu omówił rolę edukacyjną Stoczka i jego przesłanie Posumowania wykładów dokonał kardynał Kazimierz Nycz- Metropolita Warszawski.

KARDYNAŁ KAZIMIERZ NYCZ -METROPOLITA WARSZAWSKI

Na zakończenie sesji odbyła się projekcja filmu "Zawód: Prymas Polski", [7] wstęp do niej powiedziała pani reżyser Anna Pietraszek.

REŻYSER -ANNA PIETRASZEK- ,,ZAWÓD ,,PRYMAS POLSKI '"

Przypominając, jak powstał film, że materiały były zbierane przez światków z Żoliborza i dzięki Prezesowi Kurtyce z IPN-u [8] Jak mówiła pani Pietraszewska powiedziała bardzo ciekawe świadectwo uświadamiając widzom o świętości prymasa.

Po wyborach do Sejmu Ustawodawczego 19 stycznia 1947 roku przewidzianych przez deklarację jałtańską w sprawie Polski z 1945 roku, Polska Partia Robotnicza uznała, że „zdobyła” państwo polskie. Aby cieszyć się całkowitym zwycięstwem należało jeszcze tylko wchłonąć Polską Partię Socjalistyczną i pokonać Kościół jako niezależną instytucję i tradycyjnego przeciwnika komunizmu. Skrywana wrogość do Kościoła już w połowie 1947 roku przekształciła się w skoordynowane i coraz silniejsze ataki. Tak rozpoczął się proces próby laicyzacji życia społecznego przez walkę z kościołem 22 października 1948 roku, gdy zmarł kardynał August Hlond, Prymas Polski.

Z ARCHIWUM  ARCHIKONFRATERNI LITERACKIEJ -
NA  ZDJĘCIU WSPÓLNIE PRYMAS AUGUST HLOND I BISKUP STEFAN WYSZYŃSKI PÓŻNIEJSZY PRYMAS POLSKI 

Papież Pius XII mianował jego następcę w osobie biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego. Prymas Wyszyński doskonale zdawał sobie sprawę w jak trudnej sytuacji się znajduje. Wiedział, że ideologia komunistyczna jest groźna dla narodu i należy szybko opracować linię obrony praw człowieka i Kościoła. Od początku był więc oponentem ówczesnej władzy państwowej.

9 lutego 1953 roku

UCHWAŁA  PREZYDIUM  RZĄDU POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ Z DNIA 24 WRZEŚNIA 1953 ROKU NR 700/53  

władze komunistyczne wydały dekret o zobowiązaniu wszystkich duchownych do składania ślubowania o lojalności wobec państwa i o prawie władz państwowych do obsadzania wszystkich stanowisk kościelnych. Prymas tysiąclecia wyraził swoje stanowisko przeciwko dekretowi z 9 lutego 1953 roku potwierdzając w kazaniu podczas procesji Bożego Ciała 4 czerwca 1953 roku – wobec 200-tysięcznego tłumu na ulicach Warszawy. Niewątpliwe aresztowanie prymasa miało być wielkim potężnym ciosem w kościół Polski, ale to okazało się osobistym zwycięstwem prymasa, ale i prowadzonej przez niego polityki. Tak słowach kardynała Wyszyńskiego ukazują zwycięstwo - wielkiego męża stanu, ojca narodu i wielkiego wychowawcy i nauczyciela znajdziemy:

„Ja jako Prymas Polski, odpowiadam za Kościół, czyli za całe ochrzczone społeczeństwo. Historia obdarzyła mnie rolą interreksa, chociaż nie pragnę takich przywilejów i zaszczytów. Jednak, gdybym wiedział, że dla ratowania narodu polskiego należałoby pójść na kolanach do KC, to poszedłbym. Nie jest bowiem istotna moja osoba, a byt i przetrwanie narodu”. – (W cieniu Prymasa)

Współorganizatorami wydarzenia byli też: Archidiecezjalne Centrum Informacji, Centrum Myśli Jana Pawła II, Instytut Papieża Jana Pawła II, Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego i Warszawskie Metropolitarne Seminarium Duchowne. Stefan Wyszyński urodził się w 3 sierpnia 1901 roku w miejscowości Zuzela nad Bugiem. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia 1924 roku został wyświęcony na kapłana. Po czterech latach studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Społecznych uzyskał stopień doktora. W czasie II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się we Wrociszewie i w założonym przez matkę Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą. W okresie Powstania Warszawskiego ksiądz Wyszyński pełnił obowiązki kapelana grupy "Kampinos" AK. W 1946 roku papież Pius XII mianował księdza profesora Wyszyńskiego biskupem, ordynariuszem lubelskim, a 22 października 1948 roku został mianowany arcybiskupem Gniezna i Warszawy oraz Prymasem Polski. W narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia "Porozumienia", które zostało podpisane 14 lutego 1950 roku przez przedstawicieli Episkopatu i władz państwowych. 12 stycznia 1953 roku arcybiskup Wyszyński został kardynałem. 25 września 1953 roku został aresztowany i internowany. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w Bieszczadach. W ostatnim miejscu internowania przygotował i napisał tekst odnowionych Ślubów Narodu, wygłoszony następnie na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 roku. jako Jasnogórskie Śluby Narodu. 26 października 1956 roku. Prymas wrócił do Warszawy z internowania. W latach 1957-65 dla Polaków prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski. Był też w latach sześćdziesiątych uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. W okresie rodzącej się "Solidarności" był wielkim orędownikiem równowagi i spokoju społecznego. Zmarł 28 maja 1981 roku w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Na pogrzeb kardynała w Warszawie 31 maja przybyły dziesiątki tysięcy ludzi.

Jacek Źróbek AKL

---

[1] Kardynał, Prymas Polski Stefan Wyszyński Ur. 3 sierpień 1901 Zuzela nad Bugiem 22 październik 1948 arcybiskup Gniezna i Warszawy Zmarł 28 maja 1981 roku

[2] Sesja popularnonaukowa 28 październik 2016 pałac Arcybiskupów Warszawskich – ul. Miodowa 17/19

[3] Archikonfraternia Literacka Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

[4] Patronat Adam Struzik marszałek województwa mazowieckiego

[5] Konferencję prowadził Jan Pospieszalski

[6] Prelegenci: doktor habilitowany Paweł Skibiński, Ojciec doktor Gabriel Bartoszewski OFMCAP, Marian Piotr Romaniuk, redaktor Paweł Zuchniewicz, kardynał Kazimierz Nycz, reżyser Anna Pietraszek.

[7] Pokaz filmu, „Zawód Prymas Polski” reżyser Anna Pietraszek.

[8] Prezes Janusz Kurtyka -IPN

zaproszenie na uroczystą sesję w 60 rocznicę uwolnienia Prymasa Polski

NA SZLAKU AUSTRIACKIM

NA SZLAKU AUSTRIACKIM

Papież Franciszek w czasie podróży do Polski w czasie Światowych Dni Młodzieży [1] podkreślał jak ważną rolę odgrywa wspólnota i relacja z drugim człowiekiem w słowach napomniał młodych mówiąc[2]:

„…Prawda jednak jest inna: kochani młodzi, nie przyszliśmy na świat, aby „wegetować”, aby wygodnie spędzić życie, żeby uczynić z życia kanapę, która nas uśpi; przeciwnie, przyszliśmy z innego powodu, aby zostawić ślad. To bardzo smutne, kiedy przechodzimy przez życie nie pozostawiając śladu. A gdy wybieramy wygodę, myląc szczęście z konsumpcją, wówczas cena, którą płacimy, jest bardzo i to bardzo wysoka: tracimy wolność….” – wsłuchując się poszukajmy ścieżek jakie dla nas wybiera Bóg. 
Jak mówi się każda droga prowadzi do Rzymu[3], ale dla chrześcijanina pewnie by ścieżka prowadziła śladami Jezusa Chrystusa[4]. Zatrzymajmy się trochę bliżej poznając Austriackie szlaki[5]. Dla wielu - Austria kojarzy się ze stolicą muzyki klasycznej[6]. Piękno muzyki stwarza też wspaniałe poznanie architektury miast, ale i kościołów. 
Jak każdy kraj posiada swoich świętych[7], którzy wpisują się w losy społeczności. 
Wędrując Austriackimi drogami odkryjemy świętego Floriana [8]patrona hutników strażaków w miasteczku San Florian. Alpejskie szlaki pokierują do cudownego miasteczka Mariacell [9], gdzie króluje Matka Boża Narodów Słowiańskich — Mater Gentium Slavorum — zwana także Wielką Matką Łaskawą Austrii i Możną Panią Węgier. 
W Karyntii na północ od Klagenfurtu położone jest małe miasteczko Gurk [10] znajduje się opactwo sióstr benedyktynek, a zostało założone w X wieku dzięki Świętej Hemmie[11] , która tam też jest pochowana. Katedra opactwa w swoich wnętrzu posiada niezwykle urokliwe freski pochodzące z XII i XIII wieku. Nawiedzając katedrę ujrzymy pewne elementy wystroju, a są to 6
,, tablic Hemmy”- drewniane polichromie płaskorzeźb przedstawiające sceny z życia świętej Hemmy. 
Obok opactwa stoi krzyż upamiętniający miejsce w który święty Jan Paweł II [12] odprawił mszę świętą 25 czerwca 1988 roku.
 W liście apostolskim ,,Mulieris Dignitatem” napisał „Kościół składa dzięki za wszystkie przejawy kobiecego geniuszu w ciągu dziejów”. W niedalekiej bliskości znajdziemy jeszcze jedno sanktuarium Maria Saal[13], to z tego miejsca mnisi wyruszyli chrystianizować Alpejskie ziemie. W kościele możemy się pomodlić przy grobowcu świętego Modesty. 
Alpejskie miejscowości kryją jeszcze wiele tajemnic u stóp Grossgloknera czyli wielkiego dzwonu najwyższego szczytu Austrii odkryjemy niewielkie miasteczko Heiligenblut[14] co znaczy Święta Krew. 
Legenda mówi, że w specjalnym tabernakulum spoczywa pojemnik, w którym znajduje się odrobina świętej krwi Jezusa. Nawiedzając różne kościoły nie sposób nie zatrzymać się w stolicy - Wiedniu[15], gdzie góruje dumny symbol miasta katedra Świętego Szczepana [16] znajdująca się w najstarszej części centrum, a kryje w swoich murach wiele losów Wiedeńczyków – tam swój ślub i pogrzeb miał Wolfgang Amadeusz Mozart. Katedra Świętego Szczepana posiada też niezwykły obraz, a jest nim obraz „Matki Boskiej z Pócs”-[17] stanowiący kult maryjny. Dorożkarze wiedeńscy w swoich opowieściach powiedzą ciekawe historie miasta Habsburgów. 
Idźmy dalej do sanktuarium Maria Am Gestade[18], gdzie odkryjemy w ołtarzu figurę Matki Bożej z dzieciątkiem. 
Zatrzymajmy się jeszcze modlitewnej zadumie i w bocznej kaplicy, oczy zobaczą w małym ołtarzu złotą trumnę, w środku znajdują się relikwie świętego Klemensa Marii Hofbauera [19](zobacz też)– patrona Wiednia, Warszawy, Archikonfraterni Literackiej, (zobacz też) piekarzy i cukierników. Po krótce wędrówka śladami świętych Austriackich może się zakończyć, ale obecność nie powinna nas zatrzymać tylko do podziwiania ich, ale pójście w ich ślady jak mówił papież Franciszek ,,weź buty i idź”.

Jacek Źróbek AKL

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Światowe Dni Młodzieży, Polska, 2016 papież Franciszek

[2] Słowa papieża Franciszka 30 lipiec 2016 do Młodych

[3] Cytat, każda droga prowadzi do Rzymu.

[4] Ziemia święta, Jerozolima

[5] Podróże, Austria

[6] Austria, stolica muzyki klasycznej, Walca

[7] Święci Austriacy

[8] Święty Florian – patron Strażaków, hutników, miasteczko San Florian

[9] Mariacell – alpejskie miasteczko z sanktuarium Matka Boża Narodów Słowiańskich — Mater Gentium Slavorum — zwana także Wielką Matką Łaskawą Austrii i Możną Panią Węgier.

[10] Miasteczko Gurk – Opactwo Sióst Benedyktynek

[11] Święta Hemma urodzona w 980 roku w szlacheckiej rodzinnie Peilenstien spokrewnionej z cesarzem świętym Henrykiem II, król Niemiec

[12] Święty Jan Paweł II Papież, msza święta w opactwie w Gurku 25 czerwiec 1988 roku

[13] Sanktuarium Maria Saal, grobowiec świętego Modesty

[14] Miasteczko- Heiligenblut czyli Święta Krew

[15] Austria, stolica Wiedeń

[16] Katedra świętego Szczepana -symbol miasta Wiednia, Stepanplatz

[17] Kult Maryjny w katedrze świętego Szczepana i obraz Matki Boskiej z Pócs.

[18] sanktuarium Maria Am Gestade- w tłumaczeniu to Matka u stóp

[19] Święty Klemens Maria Hofbauer – patron Wiednia, Warszawy, Archikonfraterni Literackiej, piekarzy, cukierników