Nic tak nie rozwija inteligencji....

Opolszczyzna w marcowy weekend

PODRÓŻNICZYM SZLAKIEM POSUMOWANIE ROKU 2020

PODRÓŻNICZYM SZLAKIEM

PODSUMOWANIE ROKU 2020

Jaki był rok 2020 w turystycznej [1] przestrzeni?

Patrząc na rok 20 był to trudny czas dla wielu gałęzi gospodarek światowych z powodu pandemii korona wirusa.[2]

W realizacji moich planów podróżniczych też nastąpiły pewne zmiany. Chociaż odwiedzonych krajów i regionów miałem trochę. Dla istotnych wydarzeń roku 2020 było kilka.

W kategorii patriotycznej i historycznej [3] to 100 rocznica „ Cudu nad Wisłą” – uroczystości w Radzyminie poświęcenia figury Matki Bożej Łaskawe. W aglomeracji Śląskiej to też 100 rocznica Powstań Śląskich, oraz z rejonu Żywiecczyzny udział w odsłonięciu pomnika oddziału NSZ Kopika. Jednym z ważnych przygotowań miała być pielgrzymka do Austrii-Wiednia na obchody 250 rocznicy śmierci Świętego Klemensa Hofbauera - patrona Archikonfraterni Literackiej ale uroczystości ze względu na epidemię zostały odwołane. Przejdźmy już do mojego szlaku podróżniczego tradycyjnie moje ulubione regiony to góry, ale też miejska turystyka. Rok 2020 niestety był i dla mnie nie za dobrym. W kwietniu dostałem zwolnienie z pracy co przełożyło się też na ograniczenie turystyki. Granice podróżowania zostały zachowane tradycyjnie kraje, które poznawałem to: Austria, Niemcy, Słowacja, Szwajcaria, Czechy i Polska.                      W statystykach [4] pieszo było 1102 km to aż 250 godzin.

Z transportu publicznego korzystałem aż 103 godziny i przebyte kilometry to 4909.

 Wspólne przejazdy ze znajomymi samochodami to 1044 kilometry. Z najciekawszych punków podróży to można zaliczyć Ratyzbonę [5]- Niemcy. 

 Jednym z mało znanych miast które odwiedziłem jest Zvoleń – Słowacja. [6] W Słowacji znajduje się też dość duże miasto Koszyce. W kantonie Valais w Szwajcarii znajduje się  alpejskie jezioro Riffelsee nad miastem Zermatt, [7] kto lubi takie klimaty to można się w tamten region wybrać. Europa zachodnia to też  Austria [8] chyba najbardziej poznana przez turystów. Jednym z miast w roku 2020 był Salzburg. Na szlaku nie zabrakło też Czeskiej [9] ziemi między innymi to Znojmo, Brno, Mikulov, itd. Tym razem moje podróże skoncentrowały na małej Ojczyźnie i bliskich regionach Polski [10] południowej: Małopolski, Śląska, Opolszczyzny i Dolnego Śląska, ale też był region Mazowsza.

W Małopolsce to tradycyjnie Kraków, Śląsk to kilka miast. Jednym z regionu Opolskiego były Kopice, Niemodlin, Tułowice ,Nysa.

Na Dolnym Śląsku to: Nysa Kłodzka i Wrocław. Na Mazowszu odkrywałem szlak Wojny Polsko –Bolszewickiej.

To mały szlak podróżniczy roku 2020.

Jaki będzie Nowy rok 2021?

W planach mam kilka miejsc i regionów.

JZ [11]

DO GALERII ZDJĘĆ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/szlakiem-austriackim-wieden

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

 

---

[1] Podróże turystyka podsumowanie 2020

[2] Epidemia korona wirusa

[3] Kategoria podróży – Patriotycznej i historycznej – 100 lecie Wojny Polsko- Bolszewickiej i „Cudu nad Wisłą”.100lecie Powstań Śląskich, 39 rocznica pacyfikacji kopalni „Wujek”

[4] Statystyka podróży pieszo to 1103 km transport publiczny 4909 km

[5] Ciekawe miasta do zwiedzenia Ratyzbona –Niemcy.

[6] Słowacja –Zvoleń , Koszyce.

[7] Szwajcaria miasto Zermatt.

[8] Austria – Salzburg.

[9] Czechy - Znojmo , Mikulov , Brno ,itd.

[10] Polska to regiony Małopolska ,Śląsk , Dolny Śląsk , Opolskie

[11] Jacek Źróbek – Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

Mozartowskie doznania

Lublin- gadżetowe pamiątki

Czas

SZLAKIEM AUSTRIACKIM – WIEDEŃ MALARSTWO RENESANSU - MARINUS VAN REYMERSWAELE

SZLAKIEM AUSTRIACKIM – WIEDEŃ

MALARSTWO RENESANSU - MARINUS VAN REYMERSWAELE

Podróżując po Europie zachodniej czy południowej. W muzeach i galeriach sztuki piękniej odkryjemy sztukę renesansu. [1] Jednym z przedstawicieli malarstwa jest holenderski malarz i rysownik Marinus van Reymerswaele. [2]

Zatrzymując się w Wiedniu w Muzeum Historii Sztuki -Kunsthistorisches Museum [3] zobaczymy obraz zatytułowany „Stadtkämmerer -Skarbnik miasta” City treasurers. Gdy sięgniemy do malarstwa Marinusa to zauważymy że jego kolekcje stylu ukazywały poborców podatkowych. Tak też jego twórczość często była zaadaptowanych z Quentina Massysa i Albrechta Dürera. Zatrzymajmy się na artyście Marinus van Reymerswaele urodził się w mieście Reimerswaal (dziś to gmina) około 1490 roku i też jego nazwisko pochodzi z miasta. Reimerswaal [4] znajdowało się w Holandii, które leżało w południowej części półwyspu Zuid- Beveland. W średniowieczu było jednym z trzech największych miast w Zelandii. W latach 1530-1570 zostało siedmiokrotnie zalane wodą. Marinus w lutym 1504 roku wyjechał na studia do Leuven nad rzeką Dijle w Belgii. [5] W 1509 roku rozpoczął pracę w Antwerpii [6] jako pomocnik w warsztacie witrażownika w Liggeren gildii świętego Łukasza wcześniej był jako uczeń Symona van Daele, [7] malarza szkła. Pracował co najmniej od 1531 do 1540 roku. Wpływy reformatorskie Marcina Lutra wchłonęły go i czynnie zaangażował się w sprawy reformacji. W 1567 roku brał udział w zniszczeniu kościoła w Middelburgu i procesję pokutną został skazany oraz wypędzony z miasta przeniósł się do Goes, gdzie zmarł około 1567 roku. Specjalizował się w scenach rodzajowych – z bankierami, lichwiarzami, zarządcami majątków i poborcami podatków – symbolizujących żądzę posiadania i potępiających grzech chciwości z łacińskiego  avaritia. Innym obszarem jego zainteresowań to kompozycje religijne tak też w twórczości znajdziemy temat św. Hieronima w pracowni lub na pokucie – jako symbol pobożności i dbałości o zbawienie duszy - vita contemplativa. Największą kolekcję obrazów Marinusa posiada Madryt stolica Hiszpanii zobaczymy w muzeach:

Muzeum Prado, Muzeum Thyssen-Bornemisza,

Real Academia de Bellas Artes de San Fernando i Monasterio de El Escorial. Obrazy sygnowane  jego podpisem zobaczymy: [8]

Antwerpia, Królewskie Muzeum Sztuk Pięknych - Święty Hieronim w swoim gabinecie -1541 rok. Drezno, Gemäldegalerie Alte Meister - Pieniężny i jego żona – 1541rok. El Escorial, Real Monasterio de San Lorenzo del Escorial- Pieniężny i jego żona – 1538 rok. Florencja , Bargello - Pieniężny i jego żona -1540 rok. Kopenhaga, Statens Museum for Kunst -Pieniężny i jego żona -1540 rok. Madryt, Museo del Prado - Dziewica karmiąca dziecko - 1525-50 rok; Pieniężny i jego żona- 1538 rok; Święty Hieronim w swoim gabinecie -1541 rok. München, Alte Pinakothek- Kancelaria prawnicza – 1542 rok. Nowy Orlean, Muzeum Sztuki Nowego Orleanu - Kancelaria prawnicza -1543 rok. Douai , Musee de la Chartreuse - Święty Hieronim w swoim gabinecie. Maastricht, Muzeum Bonnefanten - Święty Hieronim w swoim gabinecie ok. 1541 rok. Wiedeń, Kunsthistorisches Museum - Święty Hieronim w swoim gabinecie; Niesprawiedliwy zarządca. Antwerpen, Koninklijk Museum voor Schone Kunsten -Dwóch poborców podatkowych. Londyn, National Gallery - Dwóch celników - ok. 1540 roku. Paryż , Luwr - Dwóch celników

Sankt Petersburg , Ermitaż- Dwóch poborców podatkowych.

Antwerpia, Fundacja Phoebus- Dwóch poborców podatkowych.

Neapol , Palazzo Reale di Capodimonte- „Dwóch poborców podatkowych”

Gandawa , Muzeum voor Schone Kunsten - Powołanie Mateusza. W Muzeum Narodowym [9]w Warszawie zobaczymy też kopię z obrazów Marinusa zatytułowany: „Dwaj poborcy podatku”. Muzeum obraz zakupiło w 1924 roku. Obraz jest w rozmiarze 81,7 cm na 65,5 cm. Zwróćmy na  napis po środku:

Dits den ontfanck van der stadt Item wijn excijs es waerdich tot augus... Die seven maenden c ende lxx lb. ix... Item den byer excijs es waerdich tot a... Die seven maenden ccc ende i..x lb. ... Item die visbrigge es waerdich tot aug (?)... Die seven maenden iiij lb. iiij ss. ... Item die wage es waerdich tot au... Die seven maenden cl iij lb. ... Item die halle es waerdich tot ... Die seven maenden xxxij lb. Item die veren sijn waerdich Die seven maenden van h(1 2 ?)... Item die malerije es waerdi... Die seven maenden waer... Somma samen in als... ...”

Gdy będziemy podziwiali obraz zwróćmy uwagę na pewien szczegół pierścionek z herbem Reymerswaele noszony przez piszącego człowieka to wyjątkowy detal w takich przedstawieniach. Inskrypcje w książce pochodzą z rzeczywistych archiwów miejskich nieistniejącego miasta Reimerswaal.

JZ [10]

DO GALERII ZDJĘĆ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/szlakiem-austriackim-wieden

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Renesans, odrodzenie z Francuskiego. renaissance „odrodzenie” to epoka w historii kultury europejskiej, obejmująca przede wszystkim XVI wiek, określany często jako „odrodzenie sztuk i nauk” oraz koncepcja historiozoficzna odnosząca się do historii kultury włoskiej od Dantego do roku 1520.W sztuce pojawia się też

Manieryzm określa się zjawiska w sztuce europejskiej XVI wieku. Najogólniej poprzez pojęcie to rozumie się styl, występujący w okresie od ok. 1520 do końca XVI wieku i charakteryzujący się dążeniem do doskonałości formalnej i technicznej dzieła, a także wysubtelnieniem, wyrafinowaniem, wykwintnością i swobodą form.

[2] Marinus van Reymerswaele -urodzony 1490 Reimerswaal –zmarł 1567 Goes to Holenderski malarz i rysownik okresu rensanasu i manieryzmu. Obrazy głownie są scenami rodzajowymi i religijnymi. Liczne prace ukazują poborców podatkowych, bankierów. Sceny religijne poświęcone są świętemu Hieronimowi. W swojej kolekcji też malował portrety żony.

[3] Muzeum Historii Sztuki -Kunsthistorisches Museum –Wiedeń - muzeum historii sztuki otwarte w 1891 roku. Kolekcja obrazów malarstwa europejskiego od XV do XVIII wieku, w tym dzieła m.in. Pietera Bruegla, Petera Paula Rubensa, Tycjana, Rembrandta van Rijn, Velazqueza.

[4] Reimerswaal - dawne miasto w Holandii dziś nie istnieje.

[5] Leuven nad rzeką Dijle - miasto w Belgii.

[6] Antwerpia -Niderlandzki to Antwerpen, Francuski:. Anvers, to miasto w północnej Belgii, w Regionie Flamandzkim, w dystrykcie Antwerpia, położone nad Skaldą.

[7] Symon van Daele –malarz szkła.

[8] Obrazy Marinus van Reymerswaele znajdujące się w Muzeach i galeriach.

[9] Muzeum Narodowe w Warszawie zakupiło kopię obrazu Marinusa van Reymerswaele pt: Dwaj poborcy podatków w 1924 roku. Obraz zobaczymy na 2 piętrze.

[10] Jacek Źróbek – Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

PARYSCY MALARZE BAROKU SIMON VOUST

PARYSCY PRZEDSTAWICIELE MALARSTWA BAROKOWEGO - SIMON VOUST

Wędrując Paryskim [1] uliczkami niewątpliwie każdy turysta zatrzyma się w dawnym pałacu królewskim – Luwrze. [2] Dzisiaj najczęściej odwiedzana placówka na świecie. Luwr znajduje się na prawym brzegu Sekwany i posiada ogrody. [3] Ten kompleks budynków liczy sobie 60600 metrów kwadratowych i posiada niesamowitą kolekcję dzieł sztuki. Najdawniejsze dzieła sztuki są wpisane w dziedzictwo klasy światowej. Kto nie zatrzyma się przed obrazem „Mona Lisa” -Leonarda da Vinci, [4] czy stelą z kodeksem Hammurabiego. [5] Tam też zobaczymy obrazy Simona Vousta. [6] Ale sam autoportret namalowany Simona Voueta znajdziemy w Musée des Beaux-Arts de Lyon [7] – muzeum Sztuki Pięknej w Lyonie. Portret namalowany jest na płótnie o wymiarach 45 cm na 36,5 cm i powstał w 1626 a 1627 rokiem. W tym czasie Simon Voust przebywał w Rzymie [8] i był protegowanym papieża Urbana VIII i kardynała del Monte. Autoportret malowany miał być darem małżeństwa dla żony Virgini Vezzi, [9] którą właśnie poślubił w 1626 roku w bazylice di San Lorenzo in Lucina [10] –świętego Wawrzyńca w Lucina w Rzymie.

JZ [11]

 https://swiatznanyinieznany-jack.blogspot.com/2020/12/paryscy-malarze-baroku-simon-voust.html

GALERIA FOTOGRAFII

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

 

FILMY

https://youtu.be/hHUlbcKxHmg

 

https://youtu.be/fDg5uOETxXA

---

[1] Paryż – Stolica Francji.

[2] Luwr - Francuski: Louvre - budynek powstał 1190 roku jako twierdza obronna.

Po 200 latach został przekształcony na rezydencję królewską. Ten pałac był siedzibą aż ponad 20 władców Francji. Wiek XVII to wyprowadzenie się dworu królewskiego do Wersalu i oddanie Luwru w ręce artystów. Od 1793 roku zostaje otwarte muzeum sama kolekcja liczy ponad 350 tysięcy eksponatów. Arcydzieła to Mona Lisa Leonarda da Vinci, Wenus z Milo, Nike z Samotraki, galeria malarstwa Włoskiego. Do Luwru wchodzi się Piramidą. Cena biletu to od 84, 76 złotych . Metrem nr 1 dojedziemy do stacji Palais Royal – Musee du Louvre, a busami linii: 21, 24,27,29,48,68,69,72,81,95

[3] Ogrody Luwru – Jardins des Tuileries –ta nazwa wywodzi się ze starej fabryki cegieł. Ogród powstał w wieku XVI z inicjatywy królowej Katarzyny Medycejskiej jako ogrody w stylu Włoskim tu warto dodać że z ogrodu zobaczymy najsłynniejsze zabytki miasta –Luwr ,Wieżę Eiffla, Łuk Triumfalny.

[4] Leonardo de Vinci .

[5] Kodeks Hammurabiego - to Babiloński zbiór praw spisany w XVIII wieku p.n.e. wydany  około 1772 p.n.e. Stela z prawami Hammurabiego – to bóg Szamasz wręczający Hammurabiemu insygnia władzy królewskiej.

[6] Simon Voust urodzony 9 styczeń 1590 roku w Paryżu, zmarł 30 czerwiec 1649 roku w Paryżu to Francuski malarz-portrecista jego obrazy odwoływały się do religii i mitologii.

[7] Musée des Beaux-Arts de Lyon- muzeum Sztuki Pięknej- znajduje się w pobliżu Place des Terreaux w dawnym klasztorze Benedyktyńskim  w 17 i 18 wieku. Kolekcja obrazów sięga czasów XIV wieku do połowy XX wieku. Starożytne malarstwo Francuskie – Nicolas Poussin, Simon Vouet , Philippe de Champaigne….

malarstwo Włoskie od XIV do XVIII wieku : Pietro Perugino, Lorenzo Costa, Veronese, Jacopo Tintoretto, Antonio Allegri da Correggio, Guido Reni, Domenichino, Pietro da Cortona, Giovanni Francesco Barbieri, Salvator Rosa, Luca Giordano, Giovanni Antonio Canal, Francesco Guardi, Giovanni Domenico Tiepolo;

malarstwo Hiszpańskie: El Greco, Jusepe de Ribera, Francisco de Zurbarán;

malarstwo Niemieckie, Holenderskie i Flamandzkie: Lucas Cranach Starszy, Quentin Massys, Peter Paul Rubens, Antoon van Dyck, Jacob Jordaens, Rembrandt;

[8] Rzym - stolica Włoch.

[9] Virginia Vezzi – Virginia  da Vezzo - urodzona w 1601 roku w Velletri. Zmarła w 17 października 1638 roku w Paryżu. Gdy miała 10 lat rodzina  przeniosła się do Rzymu i tak uczyła się malarstwa . Jej obrazy to historyczne i miniatury. Warsztat malarski to pastele. Virginia była niezwykłej urody.

[10] Bazylika di San Lorenzo in Lucina - Bazylika  świętego Wawrzyńca  Lucina w Rzymie.

[11] Jacek Źróbek – Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.

Na szlaku

cztery pory roku

Tułowice szlakiem rodów przemysłowych

SZLAKIEM OPOLSKIM – TUŁOWICE.

Dawno temu na ziemiach Śląskich na obszarze Równiny Niemodlińskiej [1] w pobliżu Niemodlina istniała osada zwana Thylowicz. Gdzie w XV wieku powstała parafia pw. Świętego Rocha.

Źródła pisane podają pierwszą datę miejscowości jako wioski na 1447 rok. Dziś to są Tułowice dawniej nazywane Tillowitz [2] –od niemieckiej nazwy tylo – Thiele W XVIII wieku to dobra szlacheckie związane były z rodem Praschma, [3] a wywodzących się z Moraw. To małe miasteczko Tułowice leży nad rzeką Ścinawą i posiada dość ciekawą historię związaną z przemysłem fajansu. Działalność rozpoczął graf Ludwik Prascha na Bilkau, [4] który odziedziczył dobra Tułowickie w 1822 roku w wyniku podziału spadku po ojcu. Docierając koleją Dolnośląską [5] od strony Opola zatrzymamy się przy stacji Tułowice w bliskości budynków fabryki porcelany. Jakie na nas czekają ciekawostki i zabytki?. Spacerem wyruszmy w kierunku zespołu pałacowego [6] Pałac ten został wzniesiony w 1879 roku przez hrabiego Fryderyka Frankenberg-Ludwigsdorf von Schellendorf. Wykonany jako neorenesansowy, z bogatym wystrojem architektonicznym. Dziś tam w znajduje się internat Technikum Leśnego. 

Zespół pałacowy powstał w XVIII wieku i oprócz pałacu posiada kilka ciekawostek: Czworaki, młyn wodny, stary, murowano-szachulcowy, z 1763 roku; stajnię, park, oraz willę dzierżawcy fabryki porcelany, tzw. Star Willą znajdującą na ulicy Parkowej 7, a pochodząca z 1890 roku.

Od stacji kolejowej jest dość daleko. Dla wielu turystów to Tułowicki pałac jest tylko małym budynkiem szlaku Opolskiego, gdzie perełka architektoniczna znajduje się w Mosznie. Ale dla tej ziemi było wydobywanie glinek ceramicznych i produkcję fajansu. Najpierw rozpoczął w Tułowicach graf Ludwik Praschma, a od 1889 roku produkcją ceramiki zajął się Erhard Schlegelmilch. Wtedy to powstała nowoczesna fabryka porcelany produkująca porcelanę stołową, dekorowaną motywami kwiatowymi i plastycznymi. Spacerując Tułowickimi drogami warto jeszcze przyjrzeć się innym budynkom między innymi kamienicy z Pocztowej 6 powstałej w połowie XIX wieku, oraz budynkowi administracji Fabryki Porcelany na porcelanowej. [7] Idąc dalej możemy odpocząć już przy stawie ,gdzie wędkarze pokażą podwodny świat ryb. Kto wie może i jakieś wspólne danie rybne nad stawem. Zatrzymajmy się jeszcze na pierwotnej ziemi przy Kościele Świętego Rocha gdzie też znajduje się cmentarz.

Kim był Święty Roch?

Święty Roch OFS [8] to urodzony w Montpellier we Francji w1295 rok ale też wymienia się datę ok. 1345-1350. Źródła schyłku życia podają daty 1327 roku Montpellier czy 1377 lub 1378 w Voghera we Włoszech –Święty Roch był tercjarzem franciszkańskim i jest patronem aptekarzy, lekarzy, ogrodników ,rolników, szpitali, więźniów, chroni też przed zarazą, oraz opiekun zwierząt domowych. Dzisiaj w czasie epidemii można pomodlić się tak za wstawiennictwem Świętego Rocha - Patrona od zarazy:[9]

Święty Rochu, Ciebie przed

wiekami nasi przodkowie

obrali w czasach zarazy za

patrona.

 Za Twoim wstawiennictwem zostali

uratowani przed śmiercią, która

pustoszyła miasta i wioski. Z

tym większą ufnością klękamy

aby błagać o Twoją pomoc i

wstawiennictwo u Pana. Nie

liczymy na nasze zasługi ani

na nasze dobre czyny, ale

tylko na nieskończone zasługi

i miłość Jezusa do nas oraz na

Twoją miłość do Boga

wyrażającą się w

bezgranicznej miłości i służbie bliźnim,

która tak bardzo podobała się Panu.

Ty jeszcze będąc tu na

ziemi otrzymałeś od Boga dar uzdrawiania ludzi i

zapewnienie, że kto w chorobie i trudnościach będzie

wzywał Twego wstawiennictwa zgodnie z wolą Bożą,

 może być uzdrowiony.

Ośmieleni tą obietnicą prosimy Cię pełni

ufności i wiary,

abyś uprosił nam u Pana łaskę zachowania

nas i świata całego od epidemii

i skutków koronawirusa.

Ty wiesz nasz święty Patronie,

jak bardzo Jezus nasz

Odkupiciel pragnie udzielać nam swoich łask,

bo sam będą

tu na ziemi wielokrotnie ich doświadczałeś.

Prosimy Cię

wyproś nam u Pana tę łaskę

której tak bardzo pragniemy i

tak bardzo potrzebujemy,

 a my kolejnym pokoleniom

będziemy przekazywać wiarę w Twoje

wstawiennictwo za nami.

Amen.

Sam kościół [10] był pierwotnie pod wezwaniem świętej Katarzyny i zapisany był w dokumentach Świętopietrza w 1447 roku i był drewniany. Dzisiejszy kościół parafialny powstał w latach 1829 - 1840 w stylu bazylikowym. Wygląd kościoła z opisu w kronice hrabiego: "Ołtarz trzy skrzydłowy, Najświętsza Maryja z Dzieciątkiem Jezus w niebiańskiej chwale - na głównym ołtarzu, święta Jadwiga i święty Roch, który jest patronem kościoła - jako ołtarze boczne. Ołtarz rzeźbiony w stylu romańskim i ambona dębowa, prezbiterium zostało zaślepione, drewniany sufit nowy z pomalowanymi konsolami, wejście główne wyłożone marmurkowanymi płytkami.."

Wyruszmy dalej na szlak Opolski do Korfantowa.

JZ [11]

 

DO GALERII ZDJĘĆ

http://www.vertis.pl/albumy/jacekzr/

Podróżnicy polecają sprawdzoną bazę noclegową

https://www.booking.com/s/11_6/jacekz97

---

[1] Równina Niemodlińska – geograficznie znajduje się południowej Polsce przy południowej części Niziny Śląskiej.

[2] Tillowitz – dawna miejscowości Tułowice znajdującej 6,5 kilometra od Niemodlina.

[3] Praschma ród szlachecki wywodzący się Moraw. Od 1779 do końca II wojny światowej miasto należało do hrabiów von Praschma.

[4] Ludwik Prascha na Bilkau z niemieckiego Ludwig Graf Praschma Freiherr von Bilkau– młodszy syn Jana Nepomucena II i Marianny Karoliny von Zierotin-Lilgenau, urodzony 29 lipca 1790 roku w Niemodlinie. Odziedziczył w 1822 roku w wyniku podziału spadku po ojcu, państwo stanowe Tułowice -Herrschaft Tillowitz. Zmarł w Wiedniu w 1830 roku.

[5] Linia kolei Dolnośląskiej –u Opole –Nysa.

[6] Zespół pałacowy pochodzi z XVIII wieku pałac, wybudowany w 1879 roku przez hrabiego Fryderyka Frankenberg-Ludwigsdorf von Schellendorf. Neorenesansowy, z bogatym wystrojem architektonicznym.

[7] Fabryka Porcelany „RS Tillowitz” – i budynek administracji pochodzi XIX wieku znajduje się na ulicy Porcelanowej 2 e

[8] Święty Roch - urodzony w Montpellier we Francji, zmarł przed rokiem 1420;to Tercjarz  Franciszkański. W Ikonografii przedstawiany jest jako pielgrzym, żebrak w łachmanach z psem liżącym mu rany. Tak też atrybutami są anioł ,pies trzymający w pysku chleb i torba pielgrzyma. Patron święty Roch jest patronem aptekarzy ,lekarzy ,ogrodników ,rolników ,szpitali brukarzy więźniów oraz jako patron chroniący od zarazy. Papież Pius IV ufundował szpital oddając w ręce bractwa świętego Rocha w 1560 roku Papież  Pius IX ogłosił świętego Rocha patronem Montpeller .A w 1585 papież Grzegorz XIII wpisał imię w Martyrologium Rzymskich-czyli w poczet Świętych. Tu warto dodać że postać świętego Rocha możemy zobaczyć w filmach Jasminum czy Historia kina w Popielawach – Jana Jakuba Kolskiego.

[9] Modlitwa Świętego Rocha –patrona od zarazy - Źródło. https://www.wszystkichswietych.org/

[10] Kościół parafialny pw. Świętego Rocha w Tułowicach pierwotnie miał wezwanie Świętej Katarzyny i był kościołem drewnianym z źródeł pisanych Świętopieprza powstał w 1447 roku. Obecny murowany pochodzi z lat 1829 - 1840 i jest w stylu bazylikowym.

[11] Jacek Źróbek – Członek Archikonfraterni Literackiej od 2000 roku, podróżnik, fotograf, - udział w konkursach World Press photo, reporter pasjonat turystyki górskiej, miejskiej, pisarz, dziennikarz, Katolik blogowy redaktor parafialnego ,,Dzwonka Janowskiego” lata 2007- 2018, oraz współautor publikacji w gazecie „Co tydzień”, i innych, książkowych religijnych między innymi o Prymasie Józefie Glempie. Autor zdjęć i filmów podróżniczych.

Autor kilku wystaw. Między innymi wystawy o dekanacie Mysłowickim w 140 rocznicę istnienia.

W działalności publicznej- współpraca z Muzeum Miasta Mysłowice, dla Śląska – współpraca z Stowarzyszeniem –Solidarni 2010, oraz wspieranie patriotycznych inicjatyw dla Ojczyzny. Byłem fotografem kilku wielkich wydarzeń i uroczystości państwowych w Polsce i Europie. Moje szlaki przemierzone to południowe, północne, zachodnie, w niewielkiej część wschodnia.