Dwudziesty czwarty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Totus Tuus, Maryjo‘’

Dwudziesty czwarty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Totus Tuus, Maryjo‘’

Po raz ósmy Ojciec Święty odwiedza ojczyznę. W pamięci pozostanie nam wołanie o miłosierdzie z Łagiewnik, tłum wiernych szczelnie wypełniający krakowskie Błonia i wzruszająca modlitwa z Kalwarii Zebrzydowskiej: „ Tobie oddaję wszystkie owoce mojego życia i posługi; Tobie zawierzam losy Kościoła; Tobie polecam mój naród; Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję: Totus Tuus Maryjo! Totus Tuus. Amen’’.
4 listopada 2001 roku - Beatyfikacja dwóch słowackich męczenników z ręki komunistów: bpa Pawła Gojdiča o. Metodego Trčki.

22 listopada 2001 roku - Jan Paweł II podpisuje nową adhortację apostolską „Ecclesia in Oceania”

,



będącą owocem specjalnego Synodu Biskupów i przesyła ją adresatom pocztą elektroniczną. Ojciec Święty po raz pierwszy używa Internetu.

14 grudnia 2001 roku - Dzień postu w intencji pokoju na całym świecie.
16 grudnia 2001 roku - 300 wizyta w rzymskiej parafii (św. Marii Józefy od Serca Pana Jezusa).
1 stycznia 2002 roku - 35 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Nie ma pokoju bez sprawiedliwości, nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia”.
24 stycznia 2002 roku - Papież bierze udział wraz z delegatami 32 Kościołów i Wspólnot chrześcijańskich oraz 11 religii świata w Dniu Modlitwy o Pokój zorganizowanym w Asyżu.
24 stycznia 2002 roku – W dorocznym Orędziu na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu – obchodzonym po raz 36 – Jan Paweł II pisze o Internecie, jako nowym forum głoszenia Ewangelii.
11 lutego 2002 roku - Ustanowienie regularnych struktur diecezjalnych w Rosji; powstanie archidiecezji Matki Bożej w Moskwie (co spotkało się z protestem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego).
7 kwietnia 2002 roku - Dzień Modlitwy o Pokój w Ziemi Świętej (gdzie od 2 kwietnia trwało przez 6 tygodni oblężenie przez wojsko izraelskie Bazyliki Narodzenia Pańskiego, gdzie schroniło się ok. 200 uzbrojonych Palestyńczyków). List apostolski „Misericordia Dei” o sakramencie pokuty.
11 kwietnia 2002 roku - Jan Paweł II spotyka się z uczestnikami VIII Sesji Plenarnej Papieskiej Akademii Nauk Społecznych i przedstawia swoją refleksję na temat globalizacji.
22 – 26 maja 2002 roku - Jan Paweł II odwiedza w kolejnej pielgrzymce Azerbejdżan i Bułgarię (96 papieska podróż zagraniczna) – beatyfikacja trzech bułgarskich męczenników czasów komunistycznych, zakonników Jozafata Sziszkowa, Kamena Wiczewa i Pawła Dżidżowa.
10 czerwca 2002 roku - Jan Paweł II w Rzymie i ekumeniczny patriarcha Konstantynopola Bartłomiej I w Wenecji podpisują wspólną deklarację katolicko-prawosławną o obowiązku szanowania świata stworzonego przez Boga.

16 czerwca 2002 roku - Kanonizacja Ojca Pio z Pietrelciny

z udziałem ponad 300 tys. wiernych.
24 lipca – 2 sierpnia 2002 roku - Papieska pielgrzymka do Ameryki (97 papieska podróż zagraniczna): Kanady (XVII Światowy Dzień Młodzieży), Guatemali, Meksyku (kanonizacja bł. Juana Diego

, który miał objawienia maryjne w Guadalupe).
16 – 19 sierpnia 2002 roku - Krótka pielgrzymka do ojczyzny, ograniczona do Krakowa i okolic, ale swoim głównym przesłaniem o Miłosierdziu Bożym najbardziej uniwersalna z dotychczasowych. Papież poświęcił w Łagiewnikach świątynię głoszonego za pośrednictwem św. Faustyny Bożego Miłosierdzia, powierzając Mu świat. Na krakowskich Błoniach podczas mszy z 2,5 mln wiernych potępił "hałaśliwą propagandę liberalizmu, wolności bez prawdy i odpowiedzialności" oraz bardzo mocno wezwał wszystkich do czynienia miłosierdzia. W Kalwarii Zebrzydowskiej oddał w opiekę Maryi naród, Kościół i siebie samego. Poparcie dla integracji Europy znalazło się dopiero w przemówieniu pożegnalnym na lotnisku w Balicach, dopisane zresztą w ostatniej chwili. Atmosfera pielgrzymki była bardzo serdeczna. Papież był w wyjątkowo dobrej formie (dowcipkował na temat swego zdrowia, przepraszał, że siedzi, gdy inni stoją) i żegnając się, dał do zrozumienia, że może to nie ostatni raz.

Wrzesień 2002 roku - W czasie pobytu w Castel Gandolfo powstaje Tryptyk Rzymski: medytacje, opublikowany wiosną 2003 roku.
6 października 2002 roku - Kanonizacja José Marii Escrivy de Balaguera,

założyciela Opus Dei.















WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Paweł Piotr Gojdič - ur. 17 lipca 1888 roku w Lubóc, zm. 17 lipca 1960 roku w Leopoldovie – słowacki bazylianin, administrator apostolski, biskup tytularny eparchii preszowskiej Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowackiego, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła katolickiego, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Na chrzcie otrzymał imię Piotr. 20 lipca 1922 roku wstąpił do zakonu Bazylianów Świętego Jozafata, gdzie przyjął imię Paweł. 14 września 1926 roku objął urząd administratora apostolskiego eparchii preszowskiej, a 25 marca 1927 roku, w bazylice św. Klemensa w Rzymie, otrzymał nominację na biskupa tytularnego. 13 kwietnia 1939 roku został również administratorem apostolskim Mukaczewa. W kwietniu 1950 roku władze komunistyczne Czechosłowacji uznały działalność Kościoła greckokatolickiego za nielegalną (w przeciwieństwie do prawosławia) a biskup Gojdič został aresztowany i oskarżony o zdradę. Pozbawiono go praw publicznych i skazano najpierw na dożywotnie więzienie, następnie zamieniono mu karę na 25 lat pozbawienia wolności. Paweł Piotr Gojdič nie wyparłszy się wiary katolickiej zmarł w czechosłowackim więzieniu. Od 1990 roku jego relikwie spoczywają w sarkofagu w jednej z kaplic greckokatolickiej katedry św. Jana Chrzciciela w Preszowie. Tegoż samego roku władze państwowe zrehabilitowały biskupa Gojdiča. Paweł Piotr Gojdič został beatyfikowany w dniu 4 listopada 2001 roku przez papieża Jana Pawła II na Placu św. Piotra w Rzymie. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną rocznicę śmierci. 27 stycznia 2008 roku bł. Paweł Piotr Gojdič został ogłoszony Sprawiedliwym wśród Narodów Świata. Jego imię zostało umieszczone na murze w Instytucie Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Jad Waszem w Jerozolimie.
Papieskie anegdoty
Papież był bardzo niezadowolony z tego, że obwozi się go w szklanej klatce. Pomysłu tego broniła pewna Polka, mając możliwość rozmowy z Janem Pawłem II w Krakowie.
- Ta klatka zmniejsza jednak ryzyko - tłumaczyła - Nic nie poradzimy, że się lękamy o Waszą Świątobliwość...
Papiez sie usmiechnal.
- Ja też niepokoję się o swoją świątobliwość.

Rzeszowski Kościół Świętego Krzyża

Kościół Św. Krzyża

Idąc głównym traktem ulicy 3 maja  możemy zobaczyć kompleks byłego klasztoru pijarów po dwóch stronach znajduje się muzeum okręgowe i liceum ogólnokształcącym. Środka część kompleksu zajmuje kościół Świętego Krzyża . Jest to nieduża, jednonawowa świątynia z węższym Prostokątnym prezbiterium i dwoma wieżami w fasadzie oraz kaplicą od strony północnej. Kościoł(nawa i prezbiterium) został wybudowany w latach 1644-1649 w stylu późnego renesansu. W latach 1705-1707

Tylman z Gameren gruntownie przekształcił fasadę kościoła, dobudował dwie wysokie wieże, nadając jej - podobnie jak pozostałym obiektom - wystrój późnobarokowy. Znajdujące się w fasadzie trzy portale zostały dodane w latach 1718-1730. Nad portalem głównym widnieje tablica inskrypcyjna Lubomirskich. W niszach, po obu stronach wejścia, stoją posągi rycerzy rzymskich będące przypuszczalnie dziełem Faustyna Carry. Kościół był poddany restauracji w latach 1920-1922, w 1977 r. dach pokryto miedzianą blachą, w 1983 r. ułożono wewnątrz marmurową posadzkę, w 1992 r. odnowiono elewację frontową. Wewnętrzny wystrój kościoła utrzymany jest w stylu rokoko. Sklepienia nawy i prezbiterium zdobi bogata dekoracja stiukowa, wykonana przypuszczalnie w latach 1656-1657 przez Jana Chrzciciela Falkoniego. W prezbiterium znajduje się ołtarz główny dwukondygnacyjny, architektoniczny, rzeźbiony, drewniany, malowany na biało i złocony, rokokowy z pierwszej połowy XVIII wieku.W retabulum ołtarza umieszczony jest płaskorzeźbiony wizerunek ukrzyżowanego Chrystusa, późnobarokowy, z końca XVII w. Po bokach stoją duże posągi Matki Boskiej i św. Jana z tego samego okresu. W zwieńczeniu widnieje obraz św. Michała Archanioła, późnobarokowy, z pierwszej połowy XVIII w. Do północnej ściany nawy przylega ośmioboczna kaplica św. Józefa Kalasancjusza, patrona pijarów, wybudowana w latach 1759-1773, wewnątrz ozdobiona sztukaterią o motywach geometrycznych.  W kaplicy możemy zobaczyć obrazy błogosławionych i świętych kościoła  Warto zwrócić uwagę na kaplicę w której znajduje się ołtarz rokokowy z pierwszej połowy XVIII wieku, jednokondygnacyjny, architektoniczny z bogatym zwieńczeniem, będący prawdopodobnie dziełem Baltazara Fontany. Nad nawą główną widnieje herb. Oko pielgrzyma zatrzyma się na ambonie gdzie można zobaczyć sceny z życia Po kasacie konwentu kościół przeznaczono na potrzeby gimnazjum. Uwadze może przyciągnąć tablica poświęcona  wychowankowi świątyni i gimnazjum Generałowi broni

Władysławowi Sikorskiemu premierowi na emigracji.

Rzeszowskie Muzeum Okręgowe

Muzeum Okręgowe Rzeszowa

Muzeum Okręgowe Rzeszowa
Zatrzymując się obok kościoła pod wezwaniem świętego Krzyża na ulicy 3 maja możemy zobaczyć przylegający od południa klasztor. Obecnie znajduje się w budynku muzeum okręgowe Rzeszowa. Cały zespół klasztorny został wybudowany wg projektu Tylmana z Gameren architekta Lubomirskich w latach 1695-1708. W 1816 roku budynek klasztorny przeznaczono na pomieszczenie władz administracyjnych cyrkułu, a później starostwa. Dla jego potrzeb w XIX wieku dokonano częściowej przebudowy obiektu. Zespół klasztorny składa się dwukondygnacyjnej części, trójskrzydłową budowlą z dwoma ryzalitami od południa i dziedzińcem (wirydarzem) pośrodku, otoczonym krużgankami. Fundacja Zofii Pudencjany ,córki Mikołaja Spytka Ligęzy ufundowała klasztor który powstał w 1644-1649 roku. Po śmierci Zofii ,obiekt przeszedł na własność jej siostry Konstacjii ,żony Jerzego Sebastiana Lubomirskiego Pomieszczenia i krużganki klasztorne mają sklepienia krzyżowe i kolebkowe z lunetami. Na parterze, w krużgankach oraz sali aptecznej i w refektarzu możemy zobaczyć ciekawe malowidła wykonane techniką temperową w latach 1688-1697 przez ojca Łukasza od św. Pantaleona Ziemeckiego, a odkryte podczas restauracji budowli i odnowione w latach 1957-1959. Wczesnobarokowa polichromia przedstawia duże wartości artystyczne i historyczne, cechuje ją oryginalna kompozycja, bogata tematyka i ornamentyka. Malowidła w krużgankach tworzą elementy plastyczne w formie muszli i kartuszy o motywach alegorycznych. Umieszczone są na lunetach i spływach sklepień. W sali aptecznej, znajdującej się w ryzalicie od strony ul. 3 Maja, polichromia pokrywa w całości sklepienie i ściany. Budynek klasztorny w całości należy do Muzeum Okręgowe w którym można zobaczyć bogate zbiory z zakresu sztuki i rzemiosła artystycznego, historii, etnografii i archeologii.

Wśród ekspozycji wartej uwagi to niewątpliwe obrazy z malarstwa Włoskiego i Polskiego ze szkół i ośrodków artystycznych Włoch z XVII i XVIII wieku tworzących część galerii Dąbskich .Wśród Polskich malarzy możemy zobaczyć obrazy Malczewskiego Początki powstania muzeum sięgają 1935roku, kiedy to z inicjatywy Towarzystwa Regionalnego Rzeszowskiego zaczęto gromadzić zbiory. W 1944 roku utworzono Muzeum Miasta Rzeszowa, którego oficjalne otwarcie nastąpiło 24.06.1945 roku Muzeum miejskie zostało w 1951 roku przemianowane na Muzeum Okręgowe.
Jacek Źróbek

Wiosenne pozdrowienia

Wiosenne pozdrowienia

Kolorowe krokusy i białe przebiśniegi,
ciekawie wychyliły główki swoje,
spojrzały na świat.
chociaż jeszcze mróz wokoło,
kwiatom to nie przeszkadza.
nieśmiało wychyla się hiacent
czarując swoim wyglądem
i zapachem urzekając.
cebulica syberyjska ,ciemnym błękitem
nieśmiało czaruje urodą,
główkę drobną wychyla wysoko.
tam gdzie niebo błękitem,
dorównuje kolorem kwiatu.
gdzie słoneczko złote promienie śle.
jakże piękny jest czas,
gdy wiosna się budzi.
i choćbyś nie wiem ile miał lat,
to jeśli widzisz te cuda,
to czujesz się młody.
bo zawsze zadziwiać cię będzie,
czarodziejski świat przyrody.


Felicytas Sitko

Dwudziesty trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Papa was lubyt ! ‘’

Dwudziesty trzeci rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’Papa was lubyt ! ‘’
Najjaśniejszym wydarzeniem tego roku – także dla Polaków, gdyż działo się to tuż za naszymi granicami – była papieska wizyta na Ukrainie. Mimo wielu zgrzytów, między innymi protestów prawosławnych duchownych przeciwko Ojcu Świętemu, pielgrzymka była wielkim sukcesem, a entuzjazm, z jakim fetowano Jana Pawła II we Lwowie, przypominał ten, który znamy z wizyt w Polsce.
29 października 2000 roku – Jubileusz Sportowców obchodzony na Stadionie Olimpijskim w Rzymie. Zanim został rozegrany mecz piłki nożnej – reprezentacja Włoch a drużyna zawodników zagranicznych - została odprawiona Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem Ojca Świętego w obecności 70 tys. ludzi.
31 października 2000 roku - Jan Paweł II ogłasza św. Tomasza More'a

patronem polityków i rządzących.
1 listopada 2000 roku – W 50 rocznicę ogłoszenia dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny Jan Paweł II przewodniczy Mszy św. na pl. Św. Piotra.
4 listopada 2000 roku - Jubileusz Rządzących i Parlamentarzystów.
8 – 11 listopada 2000 roku - Wizyta w Rzymie patriarchy-katolikosa Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego, Karekina II.
26 listopada 2000 roku - Ogłoszenie nowej ustawy zasadniczej Państwa Watykańskiego (weszła w życie 22 lutego 2001 roku).
30 listopada 2000 roku - Przekazanie greckiej wspólnocie prawosławnej kościoła św. Teodora na Palatynie.
1 stycznia 2001 roku - 34 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Dialog między kulturami drogą do cywilizacji miłości i pokoju”.
6 stycznia 2001 roku - Uroczyste zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000; Jan Paweł II ogłasza list apostolski „Novo millennio ineunte”.
8 stycznia 2001 roku - Wręczenie papieżowi Złotego Medalu Kongresu (najwyższe cywilne odznaczenie w USA).
13 lutego 2001 roku - Audiencja dla pracowników Radia Watykańskiego z okazji 70-lecia powstania rozgłośni (12 lutego 1931 roku).
21 lutego 2001 roku - Jan Paweł II na swoim ósmym konsystorzu mianuje 44 nowych kardynałów; wśród nich jest abp Zenon Grocholewski, a ponadto m.in. ukraińsko-bizantyjski arcybiskup większy Lubomyr Huzar; zostają ujawnione nazwiska mianowanych 21 lutego 1998 roku in pectore kardynałów Mariana Jaworskiego ze Lwowa i Janisa Pujatsa z Rygi.
11 marca 2001 roku - Najliczniejsza w dziejach beatyfikacja: wyniesienie na ołtarze 233 obrońców Kościoła zamordowanych podczas wojny domowej w Hiszpanii.
25 marca 2001 roku – Szkaplerz jako znak ‘’ przymierza’’ z Maryją jest tematem przesłania Ojca Świętego do zakonów karmelitańskich.
26 marca 2001 roku – Ojcu Świętemu wręczony zostaje doktorat honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
4 – 9 maja 2001 roku - Pielgrzymka szlakiem św. Pawła - do Grecji

(wspólna deklaracja papieża i prawosławnego arcybiskupa Aten Christodulosa na temat pokoju i poszanowania życia), Syrii (pierwsza wizyta papieża w meczecie) i na Maltę (93 papieska podróż zagraniczna).
23 -27 czerwca 2001 roku - Papieska pielgrzymka na Ukrainę (94 papieska podróż zagraniczna). Beatyfikacja m.in. 27 greckokatolickich męczenników ukraińskich (26 z ręki komunistów i ks. Emiliana Kowcza z ręki nazistów w obozie na Majdanku), abpa Józefa Bilczewskiego i ks. Zygmunta Gorazdowskiego.

1 sierpnia 2001 roku - 1000 audiencja ogólna Jana Pawła II (uczestniczyło w nich do tego czasu 16 mln pielgrzymów)
12 września 2001 roku - Na środowej audiencji generalnej potępia dokonane poprzedniego dnia zamachy terrorystyczne w Nowym Jorku i Waszyngtonie.

22 – 27 września 2001 roku - Papieska pielgrzymka do Kazachstanu i Armenii (95 papieska podróż zagraniczna) – nocleg w siedzibie patriarchy-katolikosa Ormian Karekina II, wspólna dekaracja na temat dialogu.
7 października 2001 roku - Beatyfikacja bpa Ignacego Malojana, męczennika tureckiej rzezi Ormian, i Mikołaja Grossa, niemieckiego męczennika z czasów II wojny światowej.
14 października 2001 roku – Po raz pierwszy obchodzono w Polsce Dzień Papieski.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi -Luigi ur. 12 stycznia 1880 roku w Katanii, zm. 9 listopada 1951 roku; Maria ur. 24 czerwca 1884 roku we Florencji, zm. 26 sierpnia 1965 roku – pierwsza w historii para małżeńska wspólnie wyniesiona na ołtarze.. Kościół zwraca uwagę na heroiczność cnót małżonków. Oboje zaangażowani byli nie tylko w chrześcijańskie wychowanie swoich dzieci, które zaowocowało powołaniami kapłańskimi, ale również w obowiązki rodzinne rozumiane jako wyraz pracy dla Boga oraz wspólny duchowy rozwój. Działalność Quattrocchich związana była z licznymi akcjami charytatywnymi, szczególnie z opieką Akcji Katolickiej nad chorymi; Maria wydała prócz tego szereg książek o tematyce religijnej, jak np. zbiór medytacji nad Modlitwą Pańską czy autobiograficzne wyznania na temat małżeńskiej drogi do świętości oraz nadziei na wieczną miłość po śmierci Luigiego. Od czasów beatyfikacji Quattrocchich przez Jana Pawła II, ich wspólne życie, określane jako "świętość dwojga", oficjalnie uznane zostało za nowy model świętości oraz przełom w duchowości chrześcijańskiej. Małżonkowie liturgicznie czczeni są 25 listopada, na pamiątkę zawarcia przez nich sakramentalnego związku małżeńskiego, w przeciwieństwie do świętych indywidualnych, których pamięć czczona jest w rocznicę ich śmierci. Kościół uzasadnia ten wybór przekonaniem, iż "narodziny dla nieba" Luigiego i Marii miały miejsce właśnie tego dnia, zaś drogą do świętości stała się dla nich zwykła codzienność rodzinna w duchu wartości chrześcijańskich. Luigi i Maria mieli ze sobą czwórkę dzieci. Po 20 latach małżeństwa, za namową ojca duchownego, złożyli ślub czystości, aby wspólnie jeszcze doskonalej przeżywać posłannictwo względem Królestwa Bożego oraz pogłębić wzajemną komunię, przedkładając – jak mówi tekst litanii do tych błogosławionych – "zjednoczenie duchowe" ponad "zjednoczenie cielesne". Małżeństwo beatyfikował Jan Paweł II 21 października 2001 roku, w Rzymie, celowo w dwudziestą rocznicę opublikowania adhortacji apostolskiej Familiaris Consortio. Cytując ten dokument, "wedle zamysłu Bożego rodzina (...) na mocy swego posłannictwa ma stawać się coraz bardziej tym, czym jest, czyli wspólnotą życia i miłości w dążeniu, które (...) znajdzie swoje ostateczne spełnienie w Królestwie Bożym", małżonkowie powołani są zaś do świętości dzięki łasce, która nie wyczerpuje się w samym sprawowaniu sakramentu, ale towarzyszy im przez całe życie". Małżeństwo Luigiego i Marii stanowi, zdaniem Jana Pawła II, doskonałe tego świadectwo. Symboliczne znaczenie ma również fakt, iż beatyfikacja Quattrocchich miała miejsce w pierwszym roku nowego stulecia, bowiem wyniesienie na ołtarze pary małżeńskiej stało się – zdaniem wielu – przełomem w duchowości chrześcijańskiej. Z powodu ulewy przeniesiono uroczystość z placu św. Piotra do bazyliki. Podczas beatyfikacji obecna była trójka dzieci przyszłych błogosławionych. W homilii wygłoszonej podczas mszy beatyfikacyjnej papież stwierdził, iż Luigi i Maria "przeżywali zwyczajne życie w sposób nadzwyczajny". W ich wspólnym życiu codziennym rozwinęła się niezwykła głębia ducha i wierność Ewangelii. Życie małżeńskie i rodzinne, wraz z obowiązkami rodzicielskimi i domowymi, stało się dla nich równocześnie sposobem wzajemnego uświęcenia i dojścia do heroicznych cnót. Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi byli pierwszą w historii Kościoła parą małżeńską wspólnie wyniesioną na ołtarze, stanowiąc jednocześnie realizację ideałów Soboru Watykańskiego II mówiącego o powołaniu do świętości wszystkich wiernych, w tym rodzin i małżeństw, które osiągają ten cel propriam viam sequentes ("idąc własną drogą"). Jak ogłosił Jan Paweł II, rozdzieleni przez śmierć, obecnie są jednością z Chrystusem w Niebie. Ich grób znajduje się w Rzymie w krypcie sanktuarium NMP Matki Bożej Miłości (Santuario della Madonna del Divino Amore) przy Via Ardeatina 1221.
Papieskie anegdoty

Pod koniec pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, w czerwcu 1979 roku, upływającej pod znakiem upałów, Papież oznajmił, że jej pierwszy efekt jest już widoczny - opalili się towarzyszący mu kardynałowie.

Zespół klasztorny Bernardynów w Rzeszowie -bazylika MB

Zespół klasztorny Bernardynów z Rzeszowie
Podróżując na ziemie Podkarpacia jednym z miast jest Rzeszów Wśród zabytkowych cech miasta możemy znaleźć kilka architektonicznych perełek niewątpliwie jest to ratusz, zamek, wille oraz kościoły. Życie religijne i kulturalne od pokoleń zatrzymuje się w zespole klasztornym Bernardynów. Zatrzymajmy się na chwilę aby poznać klasztor bernardynów i tajemnice jakie kryje wnętrze kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Panny . Gdy budzi się dzień w bocznej kaplicy Matka Boża Rzeszowska wita mieszkańców i pielgrzymów wtedy to o godzinie 6 zostaje odsłonięta figura Matki Bożej Rzeszowskiej. Ale sięgnijmy początków powstania-datuje się XVI w. jako drewniany kościółek, który został zbudowany w 1536 r. cały kompleks klasztorny powstał w pierwszej połowie XVII w. Jak podaje legenda powstanie kościółka to znalezienie w tym miejscu w 1513 r. figury Matki Boskiej zwanej Rzeszowską,

która znajduje się dziś w kaplicy stanowiącej Sanktuarium Maryjne. ,,Jakub Ado w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przechadzał się po swoim sadzie ciesząc się pięknymi tego roku owocami. Przyglądał się dorodnym jabłkom, a niektóre z nich brał do swoich spracowanych rąk, delikatnie głaskał i dziękował Bogu za wyjątkowy urodzaj, jakim pobłogosławił ziemię rzeszowską tego roku’’. Kościół i budynek klasztoru zostały wzniesione prawdopodobnie w latach 1624-29 przez budowniczych z Lipska. Istotną datą jest 25.03.1929 r. w której to fundator przekazał budowlę konwentowi bernardynów. W latach 1898-1906 pod kierunkiem Zbigniewa Hendla świątynia została gruntownie odnowiona, a w latach 1978-79 restaurowana. Fundatorem zespołu klasztornego był właściciel Rzeszowa Mikołaj Spytek Ligęza. kościół to też mauzoleum rodu Ligęzów. Zespół klasztorny miał charakter obronny, wznosząc się nad niewielkim wzgórzu ,obok bagien i rozlewisk rzeczki Mikośki ,świadczą zachowane do dziś otwory strzelnicze spełniał rolę obronnego bastionu w tworzonym przez Ligęzę systemie fortyfikacyjnym miasta. Kościół pw. Wniebowzięcia NMP budowany w stylu późnego renesansu, z elementami baroku. Zbudowany został na rzucie krzyża łacińskiego z dwoma kaplicami po bokach i kwadratową wieżą-dzwonnicą z kruchtą w podziemiu. Wyposażenie kościoła, późnobarokowe pochodzi z XVIII w. Wyjątek stanowi umieszczony w apsydzie prezbiterium renesansowy ołtarz główny pochodzący z I połowy XVII w. Wykonany jest z drewna, alabastru i marmuru, bogato zdobiony rzeźbami, płaskorzeźbami i malowidłami. W prezbiterium na szczególną uwagę zasługują pomniki grobowe członków rodziny Ligęzów, pochodzące z I połowy XVII w. (sprzed 1637 r.). Z prawej strony znajduje się kaplica Matki Boskiej Rzeszowskiej z późnogotycką figurą Madonny z Dzieciątkiem, pochodząca z XV/XVI w., koronowana w 1763 r. Figura madonny to drewniana, polichromowana rzeźba, ubrana w suknię i płaszcz barokowy bogato zdobiony, z koroną ze złocistego srebra. Dzieciątko ma podobną suknię i koronę na główce. Po lewej stronie znajduje kaplica pod wezwaniem Pana Jezusa. W kaplicy znajduje się ołtarz drewniany, częściowo rzeźbiony, w stylu regencji, z pierwszej ćwierci XVIII w. z manierystycznym obrazem Chrystus u Słupa, z II połowy XVII w. i dwoma rokokowymi posągami Mojżesza i Melchizedeka z I połowy XVIII w. Pątnik dostrzeże inne ołtarze to ołtarz św. Franciszka, rokokowy z połowy . XVIII w., z późnobarokowym obrazem olejnym "Św. Franciszek przed Chrystusem" z połowy XVIII w. i dwoma rokokowymi posągami św. Jerzego i św. Floriana,. późnobarokowy ołtarz z obrazem św. Antoniego i dwoma rokokowymi posągami św. Stanisława biskupa i św. Wojciecha, całość pochodzi z połowy XVIII w. W nawach znajdują się też ołtarze to ołtarz bł. Jana z Dukli, rokokowy z połowy XVIII w. z dwoma późnobarokowymi obrazami bł. Jana z połowy XVIII w. oraz dwoma rokokowymi posągami św. Jana Chrzciciela i św. Barbary. Relikwiarz w formie trumienki z relikwiami bł. Jana z Dukli w stylu regencji z pocz. XVIII w. został wykonany ze srebra, w części złocony, bogato rzeźbiony. Ołtarz św. Józefa, rokokowy z połowy XVIII w., z dwoma późnobarokowymi obrazami św. Józefa z Dzieciątkiem i św. Jana Nepomucena i rokokowymi rzeźbami św. Anny i św. Joachima z połowy XVIII w. Warto zwrócić na ambonę ,utrzymaną w stylu regencji, pochodząca z pocz. XVIII w. Wnętrze kościoła zostało pokryte polichromią rokokową z okresu 1760-1780. W kościele możemy też odkryć relikwie Papieża Jana Pawła II. Ta niezwykła chwila w historii Bazyliki była zapisana22 października 2011 r.- podczas uroczystej Mszy świętej miała miejsce intronizacja relikwii bł. Jana Pawła II połączona z poświęceniem obrazu Ojca Świętego Relikwie przypominają pątnikom i mieszkańcom województwa podkarpackiego 2 czerwca 1991 roku o pobycie Ojca Świętego w Rzeszowie, który wtedy podczas Mszy świętej beatyfikował biskupa Józefa Sebastiana Pelczara(Biskup Przemyski).Wspomnieć warto wydarzenie drugiej rekoronacji figury Madonny dopiero 30 lat później. Tym razem przygotowano srebrne korony, pokryto je złotem i wysadzono drogimi kamieniami. Uroczystość rekoronacji zgromadziła ok. 60 tysięcy wiernych, przewodniczył jej arcybiskup wileński Karol Hryniewiecki. Znaczące uroczystości na cześć Matki Boskiej należał zorganizowany w 1913 r.jubileusz objawienia Matki Bożej w Rzeszowie, a także przemyskiego ordynariusza Józefa Pelczara, oraz obchody dwusetnej rocznicy koronacji, które miały miejsce w roku 1963. Dla mieszkańców Rzeszowa istotną datą jest ogłoszona w czasie uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, dnia 15 sierpnia 1999 r Matka Boża z Sanktuarium OO. Bernardynów czczona jako Patronką Miasta Rzeszowa. Inną datą która wieńczy zespół klasztory Bernardynów jest nadanie kościołowi tytułu Bazyliki Mniejszej 12 września 2008 r od tego czasu jest to święto Matki Bożej Rzeszowskiej. Na zewnątrz kościoła możemy jeszcze zobaczyć tablice poświęcone żołnierzom WIN i AK, którzy wpisali się w życie miasta .Zespół klasztorny posiada przyległy do klasztoru ogród ,którym mieszkańcy i pielgrzymi spotykają aby odpocząć po pracy ,czy podróży.
Jacek Źróbek

Dwudziesty drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Chryste, bądź dla nas bramą ‘’

Dwudziesty drugi rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Chryste, bądź dla nas bramą ‘’
Symboliczne wprowadzenie Kościoła w trzecie milenium, pielgrzymka śladami Mojżesza do Egiptu, dramatyczny apel o wybaczenie chrześcijanom ich win, przełomowa w każdym geście wizyta w Ziemi Świętej, kanonizacja Faustyny Kowalskiej, ujawnienie trzeciej tajemnicy fatimskiej – i wszystko to w ciągu zaledwie kilku miesięcy Roku Jubileuszowego.
5 – 9 listopada 1999 roku - Jan Paweł II w Indiach i Gruzji (89 papieska podróż zagraniczna); w tym:
6 listopada 1999 roku - W New Delhi ogłoszenie posynodalnej adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Asia” .
8 grudnia 1999 roku - Przesłanie Jana Pawła II do katolików w Chinach.
12 grudnia 1999 roku - Apel do rządzących, "by z okazji milenium osiągnęli międzynarodowe porozumienie w sprawie zniesienia kary śmierci".
24 – 25 grudnia 1999 roku - W Wigilię o północy Jan Paweł II otwiera Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra, uroczyście inaugurując Wielki Jubileusz Roku 2000.
25 grudnia 1999 roku - Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice św. Jana na Lateranie.
1 stycznia 2000 roku - 33 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Na ziemi pokój ludziom, których Bóg miłuje”. Otwarcie Drzwi Świętych w Bazylice Matki Bożej Większej.

2 stycznia 2000 roku - Jubileusz Dzieci.
18 stycznia 2000 roku - Otwarcie Drzwi Świętych i nabożeństwo ekumeniczne w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie przez Jana Pawłą II razem z abp Canterbury Geor-gem Careyem i z metropolitą Atanazym, delegatem patriarchy ekumenicznego.

18 lutego 2000 roku - Jubileusz Artystów.
23 lutego 2000 roku - „Pielgrzymka duchowa” do Ur, ojczyzny Abrahama.
24 – 26 lutego 2000 roku - Pielgrzymka do Egiptu. Najważniejszym jej wydarzeniem była modlitwa Papieża przy krzewie na Synaju, utożsamianym z krzakiem, z którego Bóg przemówił do Mojżesza, oraz wygłoszony tekst na temat Dekalogu, danego tam Mojżeszowi, zawierającego "jedyne prawdziwe podstawy dla życia jednostek, społeczeństw i narodów". W Kairze Jan Paweł II na spotkaniu ekumenicznym ponowił apel do innych Kościołów, by wspólnie z nim szukały form, w których jego papieska posługa może być uznana przez wszystkich chrześcijan za służbę miłości. Ponaglał dwukrotnie: "Drodzy bracia, nie ma czasu do stracenia w tej sprawie!". Patriarcha koptyjski rozmawiał z Papieżem ciepło, nie wziął jednak udziału w odprawionej tam mszy. Także potem opat prawosławnego klasztoru św. Katarzyny położonego u stóp Synaju, abp Damianos, powitał Jana Pawła II bardzo serdecznie, ale ani on, ani tamtejsi mnisi nie wzięli udziału w odprawionym tam przez Papieża nabożeństwie.
5 marca 2000 roku – Wśród 44 męczenników beatyfikowanych przez Papieża są polskie nazaretanki – s. Maria Stella Adela Mardosewicz i 10 jej towarzyszek – rozstrzelane przez hitlerowców.
12 marca 2000 roku - Nabożeństwo ekspiacyjne, którego punktem kulminacyjnym było wyznanie win Kościoła rozpisane na głosy Papieża i siedmiu kardynałów. Modlono się o wybaczenie grzechów narzucania prawdy siłą, naruszania jedności Kościoła, grzechów popełnionych w stosunku do Izraela, wyznawców innych religii, słabszych grup społecznych, takich jak imigranci i Cyganie, kobiet, ubogich, odepchniętych...
20 – 26 marca 2000 roku - Pielgrzymka do Ziemi Świętej: Jordanii, Izraela i Autonomii Palestyńskiej. Podczas mszy w Betlejem nastąpił znamienny moment: po kazaniu Papież poczekał chwilę, aż z pobliskiego meczetu rozlegnie się śpiew muezzina. Ów gest został przyjęty z uznaniem przez licznych muzułmanów, którzy wraz z przewodniczącym Autonomii Palestyńskiej Jaserem Arafatem przybyli na nabożeństwo. Po mszy Papież odwiedził obóz uchodźców palestyńskich.
23 marca 2000 roku - W Instytucie Yad Vashem złożył hołd ofiarom Szoah. "Jako biskup Rzymu i następca apostoła Piotra zapewniam naród żydowski, że Kościół katolicki (...) jest głęboko zasmucony z powodu nienawiści, aktów prześladowania i okazywania antysemityzmu skierowanego przeciw Żydom przez chrześcijan w jakimkolwiek miejscu i czasie". Ostatniego dnia pielgrzymki Jan Paweł II modlił się pod Ścianą Płaczu.
30 kwietnia 2000 roku - Kanonizacja bł. Faustyny Kowalskiej; ustanowienie w całym Kościele święta Bożego Miłosierdzia.
1 maja 2000 roku - Jubileusz Ludzi Pracy.
7 maja 2000 roku - Ekumeniczne wspomnienie męczenników XX wieku w rzymskim Koloseum.
12 – 13 maja 2000 roku - Pielgrzymka do sanktuarium Maryjnego w Fatimie (Portugalia). Sensacją stało się przemówienie sekretarza stanu kard. Angelo Sodano, który ujawnił, że w tzw. trzeciej tajemnicy fatimskiej przepowiedziany jest zamach na Papieża.
18 maja 2000 roku - Jubileusz Kapłanów; 80 urodziny Jana Pawła II.
13 czerwca 2000 roku - Akt łaski prezydenta Włoch Carlo Azeglio Ciampiego dla Mehmeta Alego Agcy, skazanego na dożywocie za zamach na papieża.
15 czerwca 2000 roku - Jubileusz Ubogich i Bezdomnych.
26 czerwca 2000 roku - Ogłoszenie w Watykanie III tajemnicy fatimskiej.
18 – 25 czerwca 2000 roku - 47 Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Rzymie.
6 – 8 lipca 2000 roku - Polska narodowa pielgrzymka Wielkiego Jubileuszu do Rzymu.
9 lipca 2000 roku - Jubileusz Więźniów – wizyta papieża w rzymskim więzieniu „Regina Caeli”.
15 – 20 sierpnia 2000 roku - XV Światowy Dzień Młodzieży w Rzymie, z udziałem 2 mln młodych ze wszystkich kontynentów; jego kulminacyjnym punktem było czuwanie modlitewne z Ojcem Świętym oraz Msza św. w Tor Vergata. Podczas homilii Papież powiedział do młodych: „Wy sami bądźcie żarliwymi świadkami obecności Chrystusa na naszych ołtarzach”.
3 września 2000 roku - Jan Paweł II beatyfikuje w Rzymie papieży Piusa IX

i









Jana XXIII.

17 września 2000 roku - Jubileusz Ludzi Starszych.
1 października 2000 roku - Kanonizacja 120 męczenników z Chin oraz bł. Katarzyny Drexel, bł. Marii Józefy Sancho de Guerra i bł. Józefiny Bakhita.
6 – 8 października 2000 roku - Jubileusz Biskupów - z jubileuszową pielgrzymką do Rzymu przybywa ok. 1500 biskupów. Przed figurą Matki Bożej Fatimskiej Papież zawierzył Maryi Kościół i ludzkość.
15 października 2000 roku - Setki tysięcy ludzi świętują Jubileusz Rodzin (III Światowe Spotkanie Rodzin) w ulewnym deszczu na placu św. Piotra.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Francisco Marto ( Franciszek) - ur. 11 czerwca 1908 roku w Aljustrelu, zm. 4 kwietnia 1919 roku i Jacinta Marto (Hiacynta) ur. 11 marca 1910 roku w Aljustrelu, zm. 20 lutego 1920 roku w Lizbonie – portugalskie rodzeństwo, które w opinii Kościoła katolickiego w 1917 roku, wraz z Łucją dos Santos, było świadkiem objawienia maryjnego w Fatimie, ogłoszeni błogosławionymi przez Kościół katolicki. Francisco i Jacinta urodzili się jako najmłodsze dzieci Manuela i Olimpii Marto. Rodzeństwo było analfabetami. Wraz z kuzynką, Łucją pomagali w gospodarstwie rodzinnym pasąc owce. Francisca opisywano jako osobę spokojną i małomówną, głęboko wierzącą i zaangażowaną w praktyki religijne związane z kultem maryjnym, opiekuńczą wobec zwierząt. Lubił modlić się w samotności, jak twierdził "dla wynagrodzenia Jezusowi grzechów świata". Jacinta była jego młodszą siostrą. Doświadczenia mistyczne poważnie wpłynęły na jej charakter, zwiększyć miało się jej zaangażowanie religijnie, podejmowała również praktyki pokutne i ascetyczne w intencji nawrócenia grzeszników, realizując zalecenia, jakie wizjonerzy mieli otrzymać podczas objawienia. W objawieniach Maryja miała przykazać im, by zachęcali innych do odmawiania różańca, jako zadośćuczynienie za grzechy i intencji nawrócenia grzeszników, które to zalecenie realizowali. Do dziś wyznawcy praktykują odmawianie różańca szczególnie 13 dnia każdego miesiąca, a miesiąc październik został Miesiącem Różańca Świętego. Istotnym elementem tych Objawień było Nabożeństwo Pierwszych Sobót Miesiąca. Wkrótce po objawieniach oboje ciężko zachorowali i zmarli. Przyczyną śmierci była rozprzestrzeniająca się wówczas pandemia grypy hiszpańskiej. U Francisca wywiązało się zapalenie płuc. Zmarł w rodzinnym domu 4 kwietnia 1919 roku. U Jacinty rozwinęło się ropne zapalenie opłucnej. Przeszła operację, podczas której usunięto jej dwa żebra. Ze względu na stan jej serca, nie mogła być znieczulona. Swoje cierpienia ofiarowała za nawrócenie grzeszników. Zmarła 20 lutego 1920 roku w szpitalu w Lizbonie. Rodzeństwo zostało pochowane w Bazylice Matki Bożej Różańcowej w Fátimie. W 2006 roku obok doczesnych szczątek dzieci spoczęło ciało trzeciej wizjonerki, karmelitanki bosej, Łucji dos Santos. Procesy beatyfikacyjne rodzeństwa rozpoczęły się w 1946 roku. Ich zwłoki zostały ekshumowane w 1935 roku, a po raz drugi w 1951 roku. Ciało Jacinty nie uległo rozkładowi. 13 maja 2000 roku papież Jan Paweł II dokonał ich beatyfikacji. Jacinta jest najmłodszym beatyfikowanym dzieckiem, które nie zginęło śmiercią męczeńską. Szczególnym miejscem kultu Francisca i Jacinty Marto w Polsce jest Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach. Zostało wzniesione jako votum za ocalenie życia papieża Jana Pawła II po zamachu z 13 maja 1981 roku. W kościele wzniesionym w latach 1987-1992 znajdują się relikwie błogosławionych.
Papieskie anegdoty

Przed ponad 25 laty Papież w ten sposób zakończył pierwszą audiencję dla Polaków: "Więcej już nic nie mówię, bo jeszcze bym coś takiego powiedział, że później Kongregacja Nauki Wiary musiałaby się do mnie dobrać".

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.

16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”,

ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium” ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

Odsłonięcie tablicy Sławomira Skrzypka b.Prezesa NBP

Odsłonięcie tablicy Sławomira Skrzypka b.Prezesa NBP
Na ścianie Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Curie-Skłodowskiej w Katowicach, ul.3 Maja 42 (przy placu Wolności) została odsłonięta tablica Sławomira Skrzypka b. Prezesa NBP
Uroczystość rozpoczęła się od wprowadzenia pocztów sztandarowych (poczet VIII LO,); płk Dygas odegranie hymnu państwowego przez orkiestrę oraz przywitania Gości – Dyrektor Szkoły,
Odsłonięcia tablicy pamiątkowej Sławomira Skrzypka dokonali przedstawiciele Rodziny, przedstawiciele Władz Miasta, przedstawiciele PiS i NBP.
Poświęcenia tablicy dokonał ks. Stanisław Puchała potem nastąpiło składanie kwiatów pod tablicą – delegacja Prezydenta Miasta i Rady, władze krajowe PiS Przewodniczącego KP PiS posła Mariusza Błaszczaka ,PiS Katowice – radni i , Katowicki Klub Gazety Polskiej im Sławomira Skrzypka ew. inni;
Po uroczystości w auli szkoły została przygotowana konferencja przybliżająca postać wybitnego prezesa Sławomira Skrzypka
Między innymi mówili - Krystyna Siejna, Wiceprezydent Katowic; Dorota Skrzypek, prof.Irena Tkacz – dawna nauczycielka Sławomira Skrzypka, Maciej Ratajczyk – pracownik IPN, uczestnik opozycji antykomunistycznej i przyjaciel Sławka, O działalności Sławka w opozycji – NZS, KPN, Federacja Młodzieży Szkolnej Mariusz Błaszczak – przewodniczący Klubu Parlamentarnego PiS,prof. Eugeniusz Gatnar – członek rady nadzorczej NBP
Częścią kończącą konferencję był występ artystyczny uczniów VIII LO

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’

Dwudziesty pierwszy rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ A tam była cukiernia… ‘’
To było wielkie, trwające nieustająco przez trzynaście dni święto. Polacy dzięki Ojcu Świętemu dostali dwa tygodnie urlopu od codzienności. Razem wzruszaliśmy się w czasie odwiedzin u rodziny Milewskich, śmialiśmy się ze wspominek wadowickich, wstrzymywaliśmy oddech, kiedy Papież zachorował w Krakowie. Słuchaliśmy jego słów i być może zrozumieliśmy, że są rzeczy ważniejsze od tego, co frasuje nas co dnia.
16 i 18 października 1998 roku - Podczas mszy na placu św. Piotra z okazji 20-lecia pontyfikatu i 40-lecia sakry biskupiej Jan Paweł II dokonał w homilii osobistego rachunku sumienia: "Czy byłeś gorliwym i czujnym nauczycielem wiary w Kościele? Czy próbowałeś przybliżać współczesnym ludziom wielkie dzieła Soboru Watykańskiego II? Czy próbowałeś zadowolić oczekiwania wierzących w Kościele i ten głód prawdy, który daje się odczuć w świecie, poza Kościołem?".
22 listopada – 12 grudnia 1998 roku - Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Oceanii, którego owocem będzie adhortacja apostolska „Ecclesia in Oceania”, ogłoszona 22 listopada 2001 roku.
29 listopada 1998 roku - Bulla „Incarnationis mysterium”

ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000; rozpoczęcie trzeciego roku przygotowania do Wielkiego Jubileuszu (Rok Boga Ojca).
30 listopada 1998 roku - Przesłanie z okazji 50 rocznicy ogłoszenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.
1 stycznia 1999 roku - 32 Światowy Dzień Pokoju, orędzie „Poszanowanie praw człowieka warunkiem i źródłem prawdziwego pokoju”.
22 stycznia do 28 stycznia 1999 roku - Podróż do Meksyku i do St. Louis w USA (85 papieska podróż zagraniczna). W Guadalupe Jan Paweł II zamyka Synod Biskupów dla Ameryki ogłoszeniem adhortacji „Ecclesia in America”.
1 marca 1999 roku - Zezwolenie na wcześniejsze rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Matki Teresy z Kalkuty.
23 marca 1999 roku – Jan Paweł II za pośrednictwem Papieskiej Rady ‘’Cor Unum’’ udzielił w 1998 roku pomocy dobroczynnej najbardziej potrzebującym na świecie w wysokości 21,5 mln dolarów.
2 maja 1999 roku - Beatyfikacja Ojca Pio

z udziałem ok. 300 tys. pielgrzymów na Placu św. Piotra i tłumów przed Bazyliką św. Jana na Lateranie.
7 – 9 maja 1999 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Rumunii (86 papieska podróż zagraniczna) – spotkanie z patriarchą prawosławnym Teoktystem i wspólna deklaracja w sprawie Kosowa.
5 – 17 czerwca 1999 roku - Pielgrzymka do ojczyzny. Rekordowa pod względem czasu trwania i liczby odwiedzanych miejscowości (Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Siedlce, Drohiczyn, Warszawa, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice, Częstochowa). Obfitowała w sensacyjne wydarzenia: niespodziewane odwiedziny u państwa Milewskich, gospodarzy we wsi Leszczewo koło Wigier, nagły projekt podróży do Armenii, do umierającego katolikosa (głowy tamtejszego Kościoła) bezpośrednio z Polski, zaniechanie tej wizyty z powodu choroby, która uniemożliwiła Papieżowi także celebrowanie mszy na Błoniach krakowskich i przesunęła spotkanie z wiernymi w Gliwicach, wreszcie humor papieski, tym razem też rekordowy (teksty Ojca Świętego: "Niech żyje łupież" zamiast "papież" oraz "witamy Cię, leniu" zamiast "w Licheniu", a także uroczo żartobliwe dialogi z wiernymi w Wadowicach i Gliwicach). Papież złożył wizytę, pierwszą w historii papiestwa, w parlamencie. Powiedział tam, że "integracja polski z Unią Europejską jest od samego początku wspierana przez Stolicę Apostolską", zaprosił do papamobilu prezydenta Kwaśniewskiego z żoną. Stwierdził, że "nasz kraj poczynił wielkie postępy na drodze rozwoju gospodarczego", zarazem jednak mocno akcentował niedolę bezrobotnych i ubogich. Beatyfikował 108 męczenników II wojny światowej, zakonnicę Reginę Protmann i Edmunda Bojanowskiego w Warszawie, ks. Stefana Frelichowskiego w Toruniu, kanonizował księżnę Kingę w Starym Sączu.
29 czerwca 1999 roku - Papieski „List o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia ”.Śmierć Karekina I, katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego (z tego powodu odwołano wizytę Jana Pawła II w Armenii, planowaną na 2-4 lipca).
19 września 1999 roku - Wizyta w Słowenii (88. papieska podróż zagraniczna).
1 października 1999 roku - Otwarcie drugiego Specjalnego Zgromadzenia Synodu Biskupów poświęconego Europie (potrwa do 23 października). Jan Paweł II ogłasza patron-kami Europy święte: Katarzynę Sieneńską, Brygidę Szwedzką i Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein).

WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski -ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu. Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej − polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Edmund Bojanowski urodził się na polskiej wsi w Grabonogu jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835 roku. W latach 1836-1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 roku ochronkę w Podrzeczu, która dala początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 roku arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 roku abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 roku zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 roku Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić. Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na Śląsku. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie.
Papieskie anegdoty
Wkrótce po wyświęceniu na kapłana, Karol Wojtyła w 1946 roku przybył do Rzymu, aby tu kontynuować swoje studia. Jeden z jego ówczesnych kolegów, Albert Felice, wspominał po latach:
- Karol opowiadał nam dowcipy po łacinie.

Kolegiata pw. Najświętszej Maryi Panny

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Dwudziesty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Juan Pablo II i El Commendante ‘’

Nie było chyba na świecie gazety ani stacji telewizyjnej, która by nie pokazała tego obrazka: wciśnięty w garnitur, choć po wojskowemu sztywny, Fidel Castro, a obok łopocząca na wietrze sutanna Ojca Świętego. Co prawda oczekiwania, że dzień po pielgrzymce Castro zostanie zwolennikiem demokracji innej niż ludowa, były przesadzone, ale dla Kościoła na Kubie zaczęły się lepsze czasy – wyłom w murze został zrobiony.
19 października 1997 roku - Ogłoszenie św. Teresy od Dzieciątka Jezus Doktorem Kościoła.
31 października 1997 roku - Przemówienie Jana Pawła II podczas zorganizowanego przez Watykan sympozjum "Korzenie antyjudaizmu w środowisku chrześcijańskim"
9 listopada 1997 roku - Beatyfikacja węgierskiego biskupa Vilmosa Apora, zamordowanego przez żołnierzy Armii Czerwonej.
16 listopada - 12 grudnia 1997 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Ameryki.
30 listopada 1998 roku - Inauguracja drugiego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Ducha Świętego).
1 stycznia 1998 roku - 31 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Sprawiedliwość każdego człowieka źródłem pokoju dla wszystkich".
3 stycznia 1998 roku - Wizyta na terenach dotkniętych trzęsieniem ziemi (m.in. w Asyżu). Zginęło dwóch franciszkanów, w tym nowicjusz z Polski, 22- letni Zdzisław Borowiec.
21 - 26 stycznia 1998 roku - Pierwsza w historii pielgrzymka papieża na Kubę (81 papieska podróż zagraniczna).
21 lutego 1998 roku - Podczas swego siódmego konsystorza Jan Paweł II mianuje dwudziestu nowych kardynałów; wśród nich jest abp Adam Kozłowiecki.
19 marca 1998 roku – Ojciec Święty konsekruje trzech biskupów, wśród których jest jego osobisty sekretarz ks. Stanisław Dziwisz.
21 - 23 marca 1998 roku - Podróż do Nigerii (82 papieska podróż zagraniczna).
25 marca 1998 roku - Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską (ratyfikowanego 23 lutego).
19 kwietnia - 14 maja 1998 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Azji.
18 maja 1998 roku - Papież podpisuje list apostolski "Ad tuendam fidem", wprowadzający pewne przepisydo Kodeksu Prawa Kanonicznego.
24 maja 1998 roku - Wizyta w Turynie - modlitwa przed Całunem Turyńskim.
25 maja 1998 roku - Jan Paweł II staje się najdłużej urzędującym papieżem w XX wieku.
30 maja 1998 roku - Pół miliona członków ruchów odnowy wraz z papieżem świętuje wigilię Zielonych Świąt na placu św. Piotra.
31 maja 1998 roku - Jan Paweł II podpisuje list apostolski "Dies Domini" o świętowaniu niedzieli.
19 - 21 czerwca 1998 roku - Podróż do Austrii (83 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja Restytuty Kafki, męczennicy II wojny światowej.
14 września 1998 roku – Czternasta encyklika Jana Pawła II – ‘’Fides et ratio’’ o relacjach między wiarą a rozumem.
2 - 4 października 1998 roku - Wizyta w Chorwacji (84 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja kard. Alojzego Stepinaca, więzionego przez komunistów.
11 października 1998 roku - Jan Paweł II kanonizuje bł. Teresę Benedyktę od Krzyża (Edytę Stein), męczennicę Oświęcimia-Brzezinki.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Maria Restytuta Kafka - ur. 1 maja 1894 roku w Husovicach k. Brna, zm. 30 marca 1943 roku w Wiedniu – czeska zakonnica (SFCC) i pielęgniarka, dziewica, męczennica chrześcijańska. Urodziła się jako czwarte z siedmiorga dzieci swoich rodziców. Na chrzcie otrzymała imię Helena. Ojciec był szewcem. Gdy miała 2 lata przeniosła się wraz z rodziną do Wiednia-Brigittenau, gdzie spędziła dzieciństwo i uczęszczała do szkoły podstawowej. Była osobą jąkającą i mającą niewielką wadę słuchu. W wieku 19 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Chrześcijańskiej Miłości, przyjmując imię Restytuta. 23 października 1916 złożyła śluby zakonne. Po nowicjacie zaczęła pracować w szpitalu w Neunkirchen, jako pielęgniarka. Po zakończeniu I wojny światowej od 1919 pracowała w szpitalu w Mödling. Gdy w 1938 Niemcy zaatokowały Austrię, została aresztowana i skazana na karę śmierci przez ścięcie. Wyrok wykonano 30 marca 1943 roku. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II 21 czerwca 1998 w Wiedniu. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim w dzienną pamiątkę śmierci (30 marca). W archidiecezji wiedeńskiej wspominają bł. Restytutę 29 października.

Papieskie anegdoty
W roku 1983, w swojej rezydencji w Castel Gandolfo, Jan Paweł II przyjął piłkarzy Lechii Gdańsk, którzy byli wówczas zdobywcami Pucharu Polski. W pewnym momencie papież powiedział:
- Ja kiedyś grałem głównie na bramce. Który z was jest bramkarzem?
Gdy przed papieżem stanął bramkarz Tadeusz Fajfer, papież dodał:
- Domyślam się na podstawie moich doświadczeń, że grasz najgorzej ze wszystkich, dlatego wzięli cię na bramkę?

Mam nadzieję, że lekarze się czegoś nauczą - wywiad z położną z Wrocławia

Czym jest życie dziecka - Wywiad z położną w Wrocławia
Zauważyłam jednak zmianę w nastawieniu znanych mi osób zarówno ze środowiska jak i spoza, które były za obecnie funkcjonującą ustawą, a po przedstawieniu historii tego dziecka po prostu milkną. - mówi Edyta Helman, położna z Wrocławia o nastrojach w środowisku medycznym po aferze związanej z żywym urodzeniem dziecka po aborcji.

W prasie od wielu dni aż huczy od informacji na temat próby zabicia dziecka w jednym z wrocławskich szpitali. Jak odbiera to lokalne środowisko medyczne?

Informacja o sprawie „Dziecka z Wrocławia" obiega środowisko jako krótkie stwierdzenie, że taka sytuacja się zdarzyła, większość osób, szczególnie lekarzy nie porusza tematu dalej. Myślę, że jest to spowodowane jednością wśród tej grupy zawodowej, gdzie nie rozdmuchuje się spraw niewygodnych, które mogą mieć poważne skutki, jak dla tych lekarzy, którzy skierowali dziecko na aborcję. Zauważyłam jednak zmianę w nastawieniu znanych mi osób zarówno ze środowiska jak i spoza, które były za obecnie funkcjonującą ustawą, a po przedstawieniu historii tego dziecka po prostu milkną.

W Polsce za zabicie dziecka, które osiągnęło zdolność do samodzielnego życia lekarz może być skazany na 8 lat więzienia. Czy jest więc ktoś, kto sprawuje nad tym nadzór? Czy robi się np. sekcję zwłok dziecka, by sprawdzić czy rzeczywiście było chore, małe?

We Wrocławiu mini sekcję przeprowadza się w szpitalu na ul. Chałubińskiego. Czy sekcję wykonuję się u wszystkich abortowanych dzieci nie wiem.

Czy uważa Pani, że dziewczynka ze szpitala przy ul. Kamieńskiego jest odosobnionym przypadkiem? Czy więcej dzieci przeżywa swoją aborcję?

Na pewno nie jest odosobnionym przypadkiem. Osobiście byłam świadkiem, gdy przy poronieniu samoistnym urodził się żywy chłopiec w 18 tygodniu, dziecko zostało włożone do inkubatora jednak bez szans na przeżycie, w niedługim czasie odeszło, przypadek z innego miasta. Jeżeli tak małe dziecko rodzi się żywe a aborcję przeprowadza się do 22 tygodnia, to na pewno jest takich przypadków więcej. Szczególnie, że ocena tygodnia ciąży nie jest dokładna. Wiadomo też, że każde dziecko rozwija się indywidualnie, niektóre wcześniej niż inne uzyskują zdolność do przeżycia poza organizmem matki.

Czy myśli Pani, ze ta sytuacja nauczy czegoś środowisko medyczne?

Mam taką nadzieję. Chciałabym by szpitale we Wrocławiu zrezygnowały z zabijania dzieci, a zajęły się ich leczeniem i opieką paliatywną poprzez np. rozwój hospicjów perinatalnych. Jednakże obawiam się, że szpitale nie zrezygnują z morderczej procedury, gdyż przyznanie się teraz do błędu jakim jest przeprowadzanie aborcji, będzie przyznaniem się do wielu błędów z przeszłości, a przypadek „dziecka z Wrocławia" zostanie potraktowany jako błąd lekarski. Mam nadzieję, że się mylę i że ta mała dziewczyna pomoże zmienić nastawienie lekarzy i polityków do dzieci nienarodzonych. Trzeba pokory, nawrócenia i modlitwy za tych ludzi.


Dziękuję za rozmowę.

Dziękuję.

Rozmawiała Aleksandra Musiał

Źródło: http://stopaborcji.pl/index.php/821-mam-nadzieje-ze-lekarze-sie-czegos-naucza-wywiad-z-polozna-z-wroclawia

http://ksd.media.pl/aktualnosci/1877-mam-nadzieje-ze-lekarze-sie-czegos-naucza-wywiad-z-polozna-z-wroclawia

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’

Dziewiętnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Miłość do Jezusa się nie starzeje ‘’
Pierwszego listopada 1949 roku ‘’Książę niezłomny’’ kard. Adam Sapiecha

wyświęcił młodego kleryka, z którym wiązał wielkie nadzieje: Karola Wojtyłę. Minęło pięćdziesiąt lat, młody kleryk stał się jedną z najwybitniejszych osobistości w dziejach Kościoła i jako Jan Paweł II dziękował ‘’ za niewypowiedziany dar kapłaństwa’’.
22 października 1996 roku - Przesłanie do członków Papieskiej Akademii Nauk "Magisterium Kościoła wobec ewolucji".
30 października - 10 listopada 1996 roku - Jan Paweł II wraz z ok. 1500 kapłanami - złotymi jubilatami z 89 krajów świata - obchodzi 50 rocznicę święceń kapłańskich.
15 listopada 1996 roku - Ukazuje się duchowa autobiografia Ojca Świętego, "Dar i Tajemnica".

30 listopada 1996 roku - uroczyste nieszpory na rozpoczęcie pierwszego roku przygotowania Kościoła do Wielkiego Jubileuszu (Rok Jezusa Chrystusa).
3 - 5 grudnia 1996 roku - Arcybiskup Canterbury, dr George Carey, prymas wspólnoty anglikańskiej składa wizytę w Rzymie.
10 - 13 grudnia 1996 roku - Wizyta w Rzymie katolikosa-patriarchy Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego Karekina I; wspólna deklaracja o dialogu.
1 stycznia 1997 roku - 30 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Przebacz, a zaznasz pokoju".
2 lutego 1997 roku - I Dzień Życia Konsekrowanego.
30 marca 1997 roku - Inauguracja strony watykańskiej w internecie.
4 kwietnia 1997 roku - Biuro Prasowe Watykanu informuje, że w ciągu pierwszych trzech dni działania watykańską stronę internetową odwiedzono 2,9 miliona razy.
12 - 13 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka Jana Pawła II do Sarajewa w Bośni-Hercegowinie (75 papieska podróż zagraniczna).
26 - 27 kwietnia 1997 roku - Pielgrzymka do Czech na obchody 1000-lecia śmierci św. Wojciecha (76 papieska podróż zagraniczna).
10 - 11 maja 1997 roku - Pielgrzymka do Libanu (77 papieska podróż zagraniczna). Ogłoszenie 10 maja w Harissie posynodalnej adhortacji apostolskiej "Une espérance nouvelle pour le Liban" - "Nowa nadzieja dla Libanu"
31 maja - 10 czerwca 1997 roku - Kolejna pielgrzymka Jana Pawła II do Polski pod hasłem "Chrystus wczoraj, dziś i na wieki" (78 papieska podróż zagraniczna). Milenium śmierci św. Wojciecha - spotkanie w Gnieźnie z prezydentami 7 państw Europy Środkowowschodniej w Gnieźnie, kanonizacje bł. Jadwigi królowej

i bł. Jana z Dukli,

beatyfikacje matki Bernardyny Jabłońskiej

i matki Marii Karłowskiej.

17 lipca 1997 roku – Jan Paweł II podejmuje decyzję o pomocy Stolicy Apostolskiej dla powodzian w Polsce i Czechach.














21 - 24 sierpnia 1997 roku - Papież uczestniczy w XII Światowym Dniu Młodzieży w Paryżu (6 podróż do Francji, 79 papieska podróż zagraniczna).

Beatyfikacja świeckiego działacza katolickiego Frédérica Ozanama.

5 września 1997 roku - Śmierć Matki Teresy z Kalkuty.

2 -6 października 1997 roku - Udział w II Światowym Spotkaniu Rodzin w Rio de Janeiro (4 podróż do Brazylii, 80 papieska podróż zagraniczna).








WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Zefiryn Giménez Malla - ur. 26 sierpnia 1861 roku w Benavent de Segria w Katalonii, zm. 8 sierpnia 1936 roku w Barbastro w Aragonii − hiszpański Rom, z zawodu poganiacz i sprzedawca mułów, osłów i koni. O wczesnych latach życia Zefiryna Gimeneza Malla wiemy niewiele, poza tym, że jak większość ówczesnych Romów często zmieniał miejsce pobytu. Ochrzczony został już jako człowiek dorosły. W roku 1912 (w wieku lat 51) ożenił się z Teresą Gimenez Castro, którą kochał od wczesnej młodości. Małżeństwo to było bezdzietne, ale adoptowało bratanicę Teresy – Pepitę. Ok. roku 1920 małżeństwo Gimenez, dzięki handlowi końmi i mułami, stało się na tyle zamożne, że kupiło dom w Barbastro. W roku 1922 zmarła Teresa. Zefiryn aktywnie uczestniczył w życiu religijnym. W jego formacji duchowej dużą rolę odegrał ksiądz Nicholas Santos de Otto. Wkrótce został katechetą, mimo że nigdy nie odebrał żadnego formalnego wykształcenia. Był również dyrygentem chóru i kierownikiem kółka różańcowego należał do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego (Franciszkański Zakon Świeckich w roku 1926). Miał duży autorytet w miejscu zamieszkania. Często zwracano się do niego z prośbą o arbitraż przy rozstrzyganiu sporów. W roku 1936, republikańskie władze dokonywały prześladowań członków Kościoła katolickiego. Zefiryn wielokrotnie publicznie krytykował poczynania władz. Prześladowania nasiliły się po wybuchu wojny domowej. Bezpośrednią przyczyną aresztowania Gimeneza był fakt, że stanął on w obronie młodego księdza wleczonego po ulicy za nogi. W trakcie zatrzymania u Gimeneza znaleziono różaniec. W celi więziennej aresztowany dużo się modlił. Nie skorzystał z propozycji uwolnienia w zamian za zaprzestanie modlitwy różańcowej. Po 15 dniach uwięzienia, tj. 8 sierpnia 1936 r. został rozstrzelany na cmentarzu w Barbastro. Przed śmiercią wypowiedział słowa: „Niech żyje Chrystus Król”. Najpierw został pochowany w nieoznakowanym grobie. Po wojnie ciało ekshumowano i pochowano obok żony. Zefiryn Jimenez Malla jest pierwszym przedstawicielem narodowości romskiej, który został przez Kościół katolicki ogłoszony błogosławionym i patronem wszystkich Romów. Beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II dnia 4 maja 1997 r. Bł. Zefiryn uznany został za męczennika, gdyż jego śmierć miała wyraźny związek z wyznawaną przez niego wiarą. Uroczystość beatyfikacji odbyła się w Rzymie. Uczestniczyło w niej ok. 40 000 wiernych, w tym wielu Romów.
Papieskie anegdoty
Papieska lektyka
Wkrótce po wyborze Jana Pawła na tron Piotrowy, pracownicy Watykanu martwili się, że papież nie chce korzystać z lektyki papieskiej. Mówili:
- Bez lektyki ludzie nie będą widzieć Ojca Świętego, więc może zrobić jakiś podest?
- Na podest nie wejdę, nie jestem mistrzem olimpijskim! - oznajmił Jan Paweł II.

Królu - chroń dzieci! Dwa dni do końca petycji kierowanej do króla Belgów

petycja do Króla Belgów
Szanowni Państwo,

przedwczoraj obchodziliśmy urodziny Gerharda Kretschmara (20.02.1939). Był on pierwszym niemieckim dzieckiem, które z rąk nazistów padło ofiarą eutanazji - jednego z głównych programów nazizmu, którego celem było pozbycie się chorych. Do podobnych tragedii może już niedługo dochodzić w Belgii…

Ponad 176 000 Europejczyków, a wśród nich ok. 40 000 Polaków poprosiło Króla Belgii o to, aby sprzeciwił się eutanazji dzieci.

Prawdopodobieństwo tego, że Król podpisze ustawę w najbliższych dniach, jest bardzo duże. Uczyńmy, co w naszej mocy, aby wysłać do króla mocny sygnał przeciwko tej ustawie.

http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

Jest wiele osób, które jeszcze nie podpisały petycji, chociaż chętnie by to zrobiły. Pomóżmy tym osobom dowiedzieć się o takiej możliwości. Poprośmy o podpisanie naszych wujków i ciocie, kuzynów, dziadków i babcie, przyjaciół i znajomych!

Zostało nam niewiele czasu. Zbieranie podpisów potrwa do poniedziałku, 24 lutego br. do godz. 10.00. Tego dnia nasza delegacja uda się do Pałacu Królewskiego Filipa I i przekaże podpisy.

Walczmy o cywilizację życia!

Z pozdrowieniami

W imieniu Gudrun i Martina Kugler, autorów międzynarodowej petycji, wraz z Zespołem CitizenGO

Magdalena Korzekwa

Menedżer Kampanii CitizenGO w Języku Polskim

P.S. Niżej znajduje się treść wiadomości, którą większość z Państwa przeczytała w zeszłym tygodniu. Zachęcam do przesłania jej Rodzinie i Znajomym.

----

Szanowni Państwo,

Rzeczywistość współczesnego świata jest polem kontrastów... W chwili, w której kibicujemy naszym sportowcom na Igrzyskach (Justyno, Kamilu, Zbyszku - dziękujemy!!!), Parlament jednego z europejskich krajów wprowadza najbardziej przerażającą ustawę na świecie, jeśli chodzi o eutanazję. W ten sobotni wieczór piszę do Państwa pilnie w sprawie legalnego (!) mordowania chorych dzieci… Przerażająca ustawa pozwalająca na eutanazję dzieci została przyjęta przez belgijski Parlament. Nawet, jeśli istnieje tylko cień szansy na to, aby to zbrodnicze prawo zatrzymać, musimy działać. Prosimy Króla Belgów o to, aby nie podpisał ustawy.

http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

Dzisiaj zachęcam Państwa do powszechnej mobilizacji. Nawet, jeśli istnieje tylko cień szansy na to, że Król Belgów, Filip I, nie podpisze ustawy, musimy działać. Pokażmy całemu światu, że nie zgadzamy się na to, aby dziecko, które jest chore, zostało zamordowane, zamiast otoczone miłością i troskliwą opieką. Nie godźmy się na to, aby czyjeś życie, w tym przypadku życie chorych dzieci, zostało uznane za… niegodne życia.

Teoretycznie Król Belgów jest zobowiązany do podpisania każdej ustawy przyjętej przez parlament. Odmowa takiego podpisu jest sprzeciwem wobec prawa. Jesteśmy w kontakcie z osobami z otoczenia Króla, który wie o naszej akcji. Liczba podpisów jest stale sprawdzana. Większość ludzi sprzeciwia się takiemu prawu. Poprośmy Króla o postawę godną jego urzędu. Jest to ważne tym bardziej, że taka ustawa ma znaczenie nie tylko dla Belgii, lecz dla całej Europy. Jej podpisanie może być sygnałem dla innych przywódców, że społeczeństwo jest w stanie zaakceptować takie zbrodnicze prawo.

Link do petycji: http://www.citizengo.org/pl/4183-petycja-do-krola-belgow-filipa-i-aby-nie-podpisal-sie-pod-ustawa-dopuszczajaca-eutanazja-dzieci

X rocznica śmierci Płk Ryszarda Kuklińskiego- Reduta Ordona

Obywatelska Warta Honorowa dla płk. Ryszarda Kuklińskiego w Parku Jordana

Obywatelska Warta Honorowa dla płk. Ryszarda Kuklińskiego w Parku Jordana
zródło
http://wawelskigrod.pl/obywatelska-warta-honorowa-dla-plk-ryszarda-kuklinskiego-w-parku-jordana/

W związku z haniebnym aktem profanacji pomnika polskiego bohatera, płk. Ryszarda Kuklińskiego w krakowskim Parku im. dr. Henryka Jordana, mieszkańcy Krakowa postanowili wystawić Obywatelską Wartę Honorową przy popiersiu Kuklińskiego. Wartę zaplanowano na dzień 16 lutego br., tj. w najbliższą niedzielę o godz. 14.00.

Zapowiadany przez mieszkańców udział w Obywatelskiej Warcie Honorowej, jest odpowiedzią na apel młodego animatora życia społeczno-politycznego w Krakowie, p. Grzegorza Nieradki.

- Zaledwie kilka dni temu przeżywaliśmy podniosłą uroczystość dziesiątej rocznicy śmierci wielkiego polskiego bohatera, który nie bał się wypowiedzieć wojny „Imperium zła”. Działał wówczas w osamotnieniu. Dziś, gdy prawda o chwalebnych czynach płk. Ryszarda Kuklińskiego jest już powszechnie znana, nie możemy pozostać obojętnymi wobec aktu profanacji, którego dokonano tej nocy w krakowskim Parku im. dra Henryka Jordana – pisze w swoim wystąpieniu Nieradka.

Do niedzieli dołączyć można do „wydarzenia” utworzonego na jednym z portali społecznościowych. Link zamieszczamy poniżej:

OBYWATELSKA WARTA HONOROWA – DOŁĄCZ DO NAS!

https://www.facebook.com/events/628100507256266/?ref_dashboard_filter=upcoming

Dodatkowo zamieszczamy pełną treść apelu wystosowanego przez Grzegorza Nieradkę do mieszkańców Krakowa i „tych wszystkich, dla których sprawą honoru jest dbałość o honor naszych bohaterów”.

Szanowni Państwo!

Zaledwie kilka dni temu przeżywaliśmy podniosłą uroczystość dziesiątej rocznicy śmierci wielkiego polskiego bohatera, który nie bał się wypowiedzieć wojny „imperium zła”. Działał wówczas w osamotnieniu. Dziś, gdy prawda o chwalebnych czynach płk. Ryszarda Kuklińskiego jest już powszechnie znana, nie możemy pozostać obojętnymi wobec aktu profanacji, którego dokonano tej nocy w krakowskim Parku im. dra Henryka Jordana. Dlatego wzywam wszystkich tych, dla których sprawą honoru jest dbałość o honor naszych bohaterów, do zaciągnięcia Obywatelskiej Warty Honorowej przy zdewastowanym pomniku płk. Kuklińskiego. W tę niedzielę przypada pierwsza rocznica haniebnego aktu zniszczenia pomnika Danuty Siedzikówny „Inki” w Parku Jordana. Fakt zniszczenia pomnika płk. Ryszarda Kuklińskiego właśnie w tych dniach pozwala domniemywać, że owe antypolskie wystąpienia przeprowadzane są przez tę samą grupę podłych sprawców, którzy dzisiaj nie strzelają już w tył głowy, ale w samo serce, bijące z miłości i pałające nadzieją na odrodzenie się świętej, wiernej Bogu Ojczyzny. Wzywam mieszkańców Krakowa do zaciągnięcia Obywatelskiej Warty Honorowej przy popiersiu płk. Ryszarda Kuklińskiego w najbliższą niedzielę, 16 lutego 2014 roku o godz. 14.00, w dzień, który jest rocznicą dewastacji pomnika Sanitariuszki „Inki”.

Grzegorz Nieradka

Jako pierwszy krakowski portal poinformowaliśmy o zajściu w Parku Jordana i Obywatelskiej Warcie Honorowej.

WGród.pl

10 ROCZNICA ŚMIERCI PUŁKOWNIKA RYSZARDA KULIŃSKIEGO W KRAKOWIE

10 ROCZNICA ŚMIERCI PUŁKOWNIKA RYSZARDA KULIŃSKIEGO W KRAKOWIE



W Krakowskie odbyły obchody X rocznicy śmierci pułkownika Ryszarda Kuklińskiego
o godzinie 16 00 11 lutego 2014 we wtorek rozpoczęła się msza św. w Kościele O.O. Kapucynów przy ulicy Loretańskiej 11.
Uroczystość uświetniły poczty sztandarowe: Solidarności, KPN-u oraz 6 brygady powieczno - desantowej Wojska Polskiego W homilii ksiądz O.O Kapucyn Jerzy Pająk przypomniał życie Pułkownika Ryszarda Kuklińskiego i przypomniał o wartościach jakie Kuklińskiemu przyświecały.
Aktor Piotr Piecha z teatru ludowego w słowach wspomniał o pułkowniku Ryszardzie Kukliński, oraz składając hołd wierszem wieszcza Adama Mickiewicza pt: Reduta Ordona. Nie zabrakło też muzyki patriotyczniej wielbiącej Boga. Potem pochód patriotyczny wyruszył do Parku im. dr. Henryka Jordana, po drodze zatrzymał się przy pomniku Marszałka Józefa Piłsudskiego aby złożyć kwiaty i oddać hołd wielkiemu Polakowi. Pochód wyruszył w dalszą drogę aby o godzinie 17:30 rozpocząć uroczystości główne w plenerze parku w alei głównej przy pomniku pułkownika R. Kuklińskiego
Po wystawienie posterunków honorowych został odegrany Hymn Narodowy
nastąpiło przywitanie mieszkańców i zaproszonych gości przez prezesa parku Jordana oraz słowa gości na zakończenie nastąpiła modlitwa Kapelana Środowisk Niepodległościowych
W czasie złożenia wieńców i wiązanek kwiatów były śpiewane pieśń patriotyczna - strofy poezji patriotycznej Na zakończenie uroczystości została odegrania Rota. Organizatorami byli Towarzystwo Parku im. dr. Henryka Jordana oraz Stowarzyszenie Sympatyków płk. Ryszarda Kuklińskigo w Krakowie
© Jacek Źróbek

Osiemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ściśle tajne wybory ‘’

Osiemnasty rok pontyfikatu Jana Pawła II – ‘’ Ściśle tajne wybory ‘’
Najwięcej emocji w tym roku wzbudziła bez wątpienia konstytucja apostolska, w której Jan Paweł II ustalił szczegóły wyboru nowego papieża. Do dotychczasowych reguł rządzących konklawe wprowadzono szczególne zapisy kładące nacisk na tajność obrad. Za złamanie tych reguł kardynałom – elektorom będzie groziła ekskomunika, czyli wykluczenie z Kościoła.
12 listopada 1995 roku - List apostolski z okazji 400-lecia unii brzeskiej.
26 listopada - 14 grudnia 1995 roku - W Rzymie zbiera się Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów w poświęcone Libanowi.
3 grudnia 1995 roku – kanonizacja francuskiego zakonnika, o. Eugeniusza de Mazenoda założyciela oblatów Maryi Niepokalanej.
1 stycznia 1996 roku - 29 Światowy Dzień Pokoju, orędzie "Zapewnijmy dzieciom przyszłość w pokoju".
5 - 12 lutego 1996 roku - Podróż do Ameryki Łacińskiej: Gwatemala, Nikaragua, Salwador, Wenezuela (69 papieska podróż zagraniczna).
22 lutego 1996 roku - Konstytucja apostolska

o wakacie Stolicy Apostolskiej i wyborze Biskupa Rzymu.
25 marca 1996 roku - Adhortacja apostolska "Vita consecrata" wieńczy prace Synodu Biskupów zwołanego w 1994 roku.
13 kwietnia 1996 roku – Podczas audiencji dla Rodzin Katyńskich, które przybyły ze swym kapelanem ks. Prał. Zdzisławem Peszkowskim,

Ojciec Święty poświęca krzyż dla Sanktuarium Pojednania w Katyniu.
14 kwietnia 1996 roku - Wizyta w Tunezji (70 papieska podróż zagraniczna).
17 - 19 maja 1996 roku - Podróż do Słowenii (71 papieska podróż zagraniczna).
10 czerwca 1996 roku – Ojciec Święty otrzymuje’’ Księgę zgonów z Auschwitz’’, którą wręczają mu przedstawiciele Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
15 czerwca 1996 roku - Początek reorganizacji Kurii Rzymskiej.
21 - 23 czerwca 1996 roku - Pierwsza papieska pielgrzymka do zjednoczonych Niemiec (72 papieska podróż zagraniczna) - beatyfikacja ks. Bernharda Lichtenberga i ks. Karla Leisnera, męczenników II wojny światowej; 23 czerwca w Berlinie zapowiedź zwołania nowego Synodu Biskupów poświęconego Europie.
6 - 7 września 1996 roku - Podróż na Węgry (73 papieska podróż zagraniczna).
19 - 22 września 1996 roku - Podróż Francji (74 papieska podróż zagraniczna) - spotkanie ze "zranionymi przez życie".
6 - 15 października 1996 roku - Jan Paweł II w klinice Gemelli; 8 października przechodzi operację usunięcia wyrostka robaczkowego.
WYNIESIENI NA OŁTARZE PRZEZ JANA PAWŁA II

Eugeniusz de Mazenod -ur. 1 sierpnia 1782 roku w Aix-en-Provence, zm. 21 maja 1861 roku – kapłan, założyciel i generał zgromadzenia zakonnego Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej (OMI), biskup Marsylii. Urodził się w stolicy Prowansji we Francji, w rodzinie arystokratyczno–urzędniczej. Rewolucja francuska przerwała mu spokojne dzieciństwo. W obawie przed prześladowaniami wraz z ojcem uciekł do Włoch. Po tułaczce trwającej kilka lat, powrócił do Aix (1802) do domu matki. Rozłąka z ojczyzną, młodzieńcze życie na emigracji i sytuacja rodzinna (rozbicie małżeństwa jego rodziców) pogłębiły pustkę duchową u młodego Eugeniusza. W Wielki Piątek 1807 roku doznał nawrócenia i postanowił wstąpić on do Seminarium Duchownego św. Sulpicjusza w Paryżu. Tam kształtował się duchowo oraz wytyczył kierunek własnej drogi życiowej w kapłaństwie. Święcenia przyjął w 1811 roku i powrócił do rodzinnego Aix, gdzie oddał się służbie i ewangelizacji ubogich, więźniów i młodzieży, pozbawionej dotąd opieki duszpasterskiej. Wraz z innymi kapłanami założył wspólnotę kapłanów, nazwaną wówczas Misjonarzami Prowansji, której celem była działalność apostolska wśród miejscowej ludności, głównie głoszenie misji parafialnych w lokalnym języku prowansalskim, rozumianym przez prostych ludzi. 17 lutego 1826 roku wspólnota została zatwierdzone przez Stolicę Apostolską pod nazwą Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. 14 października 1832 roku Eugeniusz otrzymał sakrę biskupią w kościele św. Sylwestra na rzymskim Kwirynale, a pięć lat później (1837) został mianowany biskupem Marsylii. Włożył wiele pracy w duchowy rozwój diecezji, a także miał swój udział w ogłoszonym dogmacie o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny (1854). Zmarł otoczony gronem swoich współbraci, którzy śpiewali "Salve Regina". Został beatyfikowany 19 października 1975 roku przez Pawła VI, a 3 grudnia 1995 roku kanonizowany przez Jana Pawła II. W rozmowie z ówczesnym generałem o. Marcello Zago OMI, Jan Paweł II powiedział, że postawił relikwie św. Eugeniusza na swoim biurku i uczynił go osobistym patronem nowej ewangelizacji. Wspomnienie liturgiczne św. Eugeniusza de Mazenoda obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci.
Papieskie anegdoty
Prywatny telefon
Zaraz po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, doradca prezydenta USA Zbigniew Brzeziński otrzymał zadanie nawiązania bezpośredniego kontaktu z Watykanem. Z dużymi trudnościami Brzeziński zdobył telefon do Stolicy Apostolskiej i wkrótce udało mu się odbyć rozmowę telefoniczną z papieżem. Na koniec rozmowy poprosił:
- Czy Wasza Świątobliwość zechciałby udostępnić swój prywatny numer telefonu, do wykorzystania w nagłym wypadku?
Jan Paweł II odsunął słuchawkę i cicho spytał księdza Dziwisza:
- Czy ja mam jakiś prywatny telefon?

Rada Europy zajmie się problemem późnych aborcji

Komitet Ministrów Rady Europy będzie się musiał zająć "problemem późnych aborcji", odpowiadając na pisemne pytanie przedłożone 31 stycznia. W Wielkiej Brytanii ujawniono, że każdego roku 60 dzieci przeżywa późne aborcje, żyjąc od kilku minut do nawet kilku godzin. Są pozostawiane na śmierć lub zabijane przez personel medyczny, chociaż niektóre z nich mogłyby przeżyć, gdyby udzielono im pomocy medycznej. Również inne kraje, takie jak Szwecja, mają ten problem. W 2010 roku we Włoszech 22-tygodniowy "płód" został znaleziony żywy w 20 godzin po aborcji. Dziecko zabrano na oddział intensywnej terapii, gdzie zmarło następnego dnia. Aborcji dokonano z powodu rozszczepienia wargi. Inne dziecko we Florencji przetrwało trzy pełne dni po dokonaniu aborcji. Takie rzeczy dzieją się wszędzie tam, gdzie późne aborcje są dozwolone, rzadko jednak takie informacje są upubliczniane.
Pytanie skierowane do komitetu brzmi: „Jakie konkretne kroki podejmie Komitet w celu zagwarantowania, że dzieci które przeżyją aborcję, nie zostaną pozbawione opieki medycznej, która należy się im, jako żywo urodzonym osobom, na mocy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka?”.
Nawet osoby, które wierzą, że życie zaczyna się w momencie urodzenia, muszą zaakceptować, że ludzki "płód", urodzony żywy, jest osobą.
Aby zatrzymać takie sytuacje, Norwegia zdecydowała się na początku stycznia 2014 r. na całkowity zakaz aborcji po 22. tygodniu życia, co jest progiem przeżywalności poza organizmem matki według Światowej Organizacji Zdrowia.
Komitet Ministrów powinien przekazać pisemną odpowiedź na to pytanie w ciągu kilku najbliższych tygodni. Przyjęta przez Komitet odpowiedz ma moc polityczną. 13 lipca 2013 r., odwołując się do innego pytania, Komitet Ministrów uznał brak europejskiego konsensu co do istnienia "prawa do aborcji" na podstawie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Komitet zrzesza przedstawicieli 47 państw członkowskich Rady Europy. Jego szczególnym zadaniem jest monitorowanie przestrzegania zasad demokracji, praw człowieka i rządów prawa.
Ordo Iuris
Źródło: http://www.ordoiuris.pl/rada-europy-zajmie-sie-problemem-poznych-aborcji,3367,i.html
http://ksd.media.pl/aktualnosci/1849-rada-europy-zajmie-sie-problemem-poznych-aborcji

ONZ atakuje Kościół - petycja

ONZ Atakuje kościół
Komitet ONZ ds. Ochrony Praw Dziecka wydał Raport, w którym atakuje Kościół za ochronę życia człowieka od momentu poczęcia, domagając się dopuszczenia aborcji. Raport w absurdalny sposób zarzuca Kościołowi ochronę pedofilów. Zachęcamy do podpisania się pod listem sprzeciwu wobec raportu i prośby o jego zmianę.

http://www.citizengo.org/pl/4099-onz-atakuje-kosciol

Dokument zawiera szereg skandalicznych zaleceń kierowanych do Stolicy Apostolskiej, m.in.:

domaga się dopuszczenia przez Kościół aborcji (punkt 55);
zaleca powszechną dostępność środków antykoncepcyjnych dla nastolatków (punkt 57a;
domaga się wprowadzenia do programu nauczania szkół katolickich obowiązkowych zajęć z "edukacji" seksualnej i prewencji HIV/AIDS, co w praktyce oznacza szeroką promocję prezerwatyw wśród młodzieży i tym samym promocję zachowań seksualnych w oderwaniu od miłości i odpowiedzialności (punkt 57c).
twierdzi, że Kościół powinien zmienić swoją postawę wobec aktywistów gejowskich i z nimi związanych grup (punkty 25, 26).
Najbardziej agresywna i krzywdząca część raportu zarzuca Kościołowi taką "politykę i praktyki wobec pedofilii, które doprowadziły do nadużyć i bezkarności winnych" twierdząc, że były to działania "świadome po to, aby chronić reputację Kościoła i stawiać dobro sprawców nad dobrem dzieci" (punkt 29, 60).

Watykan odpowiedział już wyczerpująco na zarzuty dotyczące pedofilii w październiku zeszłego roku, lecz ONZ kontynuuje ich formułowanie. Jest to sytuacja tym bardziej absurdalna, że w całej historii Kościoła tak haniebne czyny jak pedofilia nigdy nie zyskały najmniejszej aprobaty Stolicy Apostolskiej. W tym kontekście cenne wydaje się przytoczenie słów Benedykta XVI z września 2013 r., który odnosząc się do tematu pedofilii w liście do zadeklarowanego ateisty stwierdził: "Nigdy nie próbowałem ukryć tych rzeczy. To, że siła zła aż do tego stopnia spenetruje wewnętrzny świat wiary jest dla nas cierpieniem, które z jednej strony musimy znosić, podczas gdy z drugiej musimy uczynić wszystko, co możliwe, aby takie przypadki się nie powtórzyły (....) Nie jest też powodem do pocieszenia wiedza, że zgodnie z badaniami socjologów procent księży winnych takich przestępstw nie jest wyższy od tego w innych podobnych kategoriach zawodowych (...) W każdym razie nie należy przedstawiać ostentacyjnie tej dewiacji, jakby to była nikczemność typowa dla katolicyzmu.".

Emerytowany Papież dodał, że "tak jak nie należy milczeć na temat zła w Kościele, nie można też milczeć o "wielkim śladzie dobroci i czystości, jaki wiara chrześcijańska wytyczyła przez wieki”.

Zachęcamy do podpisania się pod listem sprzeciwu wobec atakowania Kościoła przez ONZ i prośby o zmianę Raportu.

http://www.citizengo.org/pl/4099-onz-atakuje-kosciol